پایگاه خبری فولاد ایران- سرمایه گذاران اوراق قرضه در روزها و هفته های اخیر در تلاطم بوده اند. بازار خزانه داری ایالات متحده، به عنوان امن ترین سرمایه گذاری روی کره زمین در نظر گرفته می شود، اما بازده اوراق خزانه ایالات متحده در سال 2022 منهای 17.8 درصد در مقایسه با منفی 18.0 درصد سهام در شاخص S&P 500 بود.
این واضح است که اوراق قرضه هیچ گونه تنوعی نسبت به سهام ارائه نکرد. اوراق قرضه درآمد ثابت قراردادی را ارائه می‌کنند ولی با این حال، واقعیت این است که اوراق قرضه و سهام هر دو مخاطره آمیز هستند، با تفاوت های ظریف.
به گزارش فولاد ایران، در آغاز سال 2023، تصور مرسوم این بود که افزایش نرخ‌های بهره ارزش فعلی جریان‌های درآمدی آتی شرکت‌های فناوری را کاهش می‌دهد، زیرا درآمد بهره بالاتر امروزه جذب درآمد دلاری را در زمان آینده کاهش می‌دهد. در واقع، این منطق ریاضی به ظاهر اجتناب ناپذیر توسط قدرت داستان هوش مصنوعی نادیده گرفته شده است. شور و شوق برای هوش مصنوعی نشان دهنده سطحی از سرخوشی بازار است که به طرز ناراحت کننده ای یادآور حباب دات کام است، زمانی که سهام های فناوری در مواجهه با سیاست های پولی سختگیرانه عملکرد درخشانی از خود نشان دادند.
در این میان، ترس از رکود در حال عقب نشینی است. اما برای بازگشت به اوراق قرضه - بازار صعودی بزرگی که در دهه 1980 شروع شد، به وضوح به پایان رسیده است. و عصبانیت اخیر دلایل زیادی دارد، از کاهش رتبه صندوق های خزانه آمریکا توسط آژانس رتبه بندی فیچ، تا نگرانی در مورد کسری بودجه عمومی و خروج سرمایه ژاپن از ایالات متحده (واکنشی به کاهش سیاست کنترل منحنی بازدهی بانک ژاپن).
نکته اساسی‌تر که ویلیام وایت، رئیس سابق بخش پولی و اقتصادی بانک تسویه‌های بین‌المللی به آن اشاره کرد، این است که جهان از عصر فراوانی به عصر کمبود می‌رود. روندهای متعدد پس از پایان جنگ سرد - گسترش زنجیره تامین جهانی، رشد نیروی کار جهانی، رشد تجارت پیشی گرفته از افزایش تولید ناخالص داخلی، هزینه کمتر برای اسلحه و کره - اکنون معکوس شده است.
در عین حال، عرضه انرژی به دلیل نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب و هوایی و امنیت محدود شده است، در حالی که سطوح بی سابقه بدهی خصوصی و دولتی گزینه‌های سیاستی را محدود می‌کند و همچنین باعث کاهش رشد می‌شود. این امر راه را برای دنیای تورمی تر هموار می کند که در آن تورم و نرخ های بهره احتمالاً نوسان بیشتری خواهند داشت.
در ایالات متحده، از زمان تأسیس بانک سیلیکون ولی و سایر بانک‌های منطقه‌ای در ماه مارس، به دلیل سقوط ارزش بازار دارایی‌های اوراق بهادارشان، صلح نادرستی برقرار بوده است. با این حال، شرکت بیمه سپرده فدرال ایالات متحده تخمین می زند که زیان های تحقق نیافته بر اوراق بهادار بانک های آمریکایی در پایان ماه مارس بالغ بر 515.5 میلیارد دلار بوده است که معادل 23 درصد از سرمایه بانک ها است. این امر در آغاز یک فاجعه املاک تجاری که به زودی خسارات بیشتری را به ترازنامه بانکی وارد می کند، کاملاً مرده است.
این مشکل در بسیاری از کشورهای توسعه یافته تکرار می شود. با این حال، این بانک‌های مرکزی هستند که به دلیل افزایش بازده اوراق قرضه، در نتیجه برنامه‌های خرید دارایی‌شان، بیشترین آسیب ترازنامه را متحمل می‌شوند. برای مثال، در 31 مارس، زیان بازار به اوراق بهادار فدرال رزرو به 911 میلیارد دلار رسید. این تقریباً 22 برابر سرمایه 42 میلیارد دلاری آن است.
ممکن است بپرسید، اگر دلار توسط یک بانک مرکزی ناامیدکننده ورشکسته حمایت شود، چگونه می‌تواند به عنوان ارز ذخیره برجسته جهان باقی بماند؟ پاسخ فوری این است که با ارزش ترین دارایی بانک های مرکزی در ترازنامه نیست: حق مالکیت یا سود حاصل از تولید پول. به عبارت دیگر، بانک‌های مرکزی می‌توانند راه خود را از مشکلات پیدا کنند، اما فقط تا یک نقطه.
همانطور که آلمانی ها در طول جمهوری وایمار آموختند. اما ایالات متحده هنوز آنجا نیست و هیچ جایگزین خوبی برای دلار و خزانه های آمریکا وجود ندارد. برای سرمایه گذاران، پیام این است که اوراق قرضه، در حالی که ناامن و بسیار پرخطر هستند، افزایش بازدهی قابل توجهی را نسبت به اهداف تورم بانک مرکزی در حدود 2 درصد ارائه می دهند.
منبع: فایننشال تایمز