پایگاه خبری فولاد ایران- بانک جهانی مشکلات کیفیت آب را به دلیل فقدان نظارت مناسب و تشخیص به عنوان "بحران نامرئی آب" نامگذاری کرده است. کیفیت آب، به طور قابل توجهی کمتر مورد توجه قرار می گیرد، درحالیکه اثرات آن گسترده‌تر، عمیق‌تر و کمتر قابل پیش‌بینی‌تر از آنچه قبلاً درک شده است، نیاز به نگرانی فوری و متمرکز دارد.
از هر طرف که به آن نگاه کنید، آب در مرکز بحران آب و هوا قرار دارد. این بحران مانع از دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل می شود، زیرا مشکلات شدید کیفیت آب همچنان در برخی مناطق ادامه دارد. در سراسر جهان، بیش از 3.5 میلیارد نفر درجاتی از کمبود آب را تجربه می کنند. برای مقابله با این امر، سرمایه گذاری های قابل توجهی برای تقویت زیرساخت های آب پاک در کل زنجیره ارزش مورد نیاز است.
به گزارش فولاد ایران، تحقیقات گردآوری شده توسط اطلس ریسک آب جدید موسسه منابع جهانی نشان می دهد که در کشورهایی با تنش آبی بسیار بالا، به طور متوسط سالانه 80 درصد از آب تجدیدپذیر موجود استفاده می شود. این بدان معناست که ذخایر محدود است و فشار بر منابع جایگزین مانند آب های زیرزمینی زیاد است که در زمان تقاضای آب بالا، حتی دوره های کوتاه خشکسالی می تواند به عواقب قابل توجهی منجر شود. چنین وقایعی احتمال کمبود آب را افزایش می‌دهد که نمونه‌ای از موارد کیپ تاون، آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۸ و چنای، هند در سال ۲۰۱۹ است.
آب شیرین نیاز به ایده های تازه دارد
خبر خوب این است که در سرتاسر جهان طیفی از شرکت‌های نوآور برای بهبود تامین آب، کاهش هدررفت، افزایش کیفیت و افزایش دسترسی کار می‌کنند. نوآوری در بخش‌های مختلف از هیدروژن سبز تا نمک‌زدایی نیز به افزایش شرایط اقتصادی فناوری آب پاک کمک می‌کند. در حالی که چالش همچنان دلهره آور است، آینده ای که در آن همه بشریت و زیستگاه های طبیعی به آب سالم و قابل اطمینان دسترسی داشته باشند، دیگر غیرممکن است.
رویکردهای سنتی مدیریت آب، که اغلب از طریق مالیات یا بشردوستانه تامین می‌شود، به دلیل محدودیت منابع و بی‌ثباتی مالی گیر افتاده است. اینجاست که بخش خصوصی، به ویژه استارت آپ ها، پتانسیل افزایش ارزش قابل توجهی را دارند. با گذشت زمان، این منجر به ایجاد نژادی از کارآفرینان شده است که صرفاً بر حل چالش‌های ناشی از آب متمرکز هستند. خبر خوب این است که سهم آنها توسط دولت ها و آژانس های چندجانبه به رسمیت شناخته می شود.
سازمان هایی از جمله بانک جهانی، مجمع جهانی اقتصاد، سازمان ملل و سایرین به دقت به بخش "نوآوری آب" نگاه می کنند. آنها این دیدگاه را پیش می برند که آب شیرین نیاز به ایده های تازه و اقدامات قاطع دارد و بخش خصوصی، به ویژه استارتاپ ها، موقعیت منحصر به فردی دارند تا به سرعت برای توسعه و اجرای راه حل های مبتنی بر فناوری برای مقابله با مسائل آب در جهان حرکت کنند. این به سه هدف استراتژیک کمک خواهد کرد: تضمین پایداری. رفع نیازهای اساسی؛ و در نظر گرفتن نیروهای دراز مدتی که محیط خارجی را شکل می دهند.
بنابراین فرصت این است که از نوآوری، فناوری، مهندسی و رویکرد تفکر سیستمی استفاده کنیم تا بفهمیم چگونه بشر می تواند به طور بهینه به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان دهد و نیروی محرکه ای باشد که به مشکل آب رسیدگی کند.
در حال حاضر، کارآفرینان آب یا «آب‌آفرینان»، در حال تجربه گشودگی فزاینده‌ای از سوی ذینفعان برای کشف و پذیرش فناوری‌های امیدوارکننده هستند. این فناوری‌ها طیف گسترده‌ای از نوآوری‌ها را شامل می‌شود، از جمله سنجش از دور آب برای مدیریت کارآمد آب و پرداختن به مسائل آب غیر درآمدی. علاوه بر این، استفاده از اینترنت اشیاء برای کاربردهایی مانند آبیاری هوشمند و نظارت بر کیفیت آب، در میان سایر امکانات، به کار گرفته شده است.
با این حال، این باید به عنوان یک تلاش مشترک یا، حداقل، یک تعهد مشترک تلقی شود. هیچ شرکتی به تنهایی توانایی حل مستقل این چالش ها را ندارد. در عوض، بخش خصوصی باید تلاش های خود را متحد کند. حمایت باید به کارآفرینانی که نوآوری آب را هدایت می کنند، گسترش یابد و ظهور رویکردهای جدید گسترده برای مدیریت کارآمد آب را تقویت کند. علاوه بر این، نوآوری در استفاده از فناوری و استفاده از مدل‌های مختلف نهادی باید بخشی جدایی ناپذیر از تامین مالی آب برای ارتقای تصمیمات اقتصادی در زمینه سرمایه‌گذاری و بهره‌وری در عملیات باشد.
سرمایه گذاری در آب پاک
سرمایه گذاری به عمل به معنای توانمندسازی افراد مناسب برای ارائه راه حل های جدید و نوآورانه برای چالش های در این مقیاس است. برنامه‌هایی مانند ابتکار نوآوری Aquapreneur در حال حاضر به ساده‌سازی و ساده‌سازی فرآیندهای تحقیق و اکتشاف برای کشف راه‌حل‌ها و همچنین اتصال آب‌پروران به شبکه‌های موجود متمرکز بر آب و ابتکارات حین پرواز کمک می‌کنند. با حمایت نوآوران پیشرو جهانی، افرادی که برای حل این چالش‌ها تلاش می‌کنند، به فرصت‌های مالی بیشتری - از جمله بودجه عمومی، خصوصی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر - دسترسی خواهند داشت که به آنها امکان می‌دهد تا پروژه‌ها را سریع مقیاس‌بندی کنند و آگاهی و حمایت از صرفه‌جویی در مصرف آب را برای مخاطبان جهانی گسترده‌تر ترویج کنند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد