پایگاه خبری فولاد ایران- در موتورهای جستجو عبارت «اقتصاد چین» همراه با عبارت «در شرف فروپاشی است»، بالا می آید. سرمایه‌گذاران مقیم چین که از این سایت ها برای انجام برخی بررسی‌های لازم استفاده می‌کنند، تحت تأثیر دیدگاه‌های نزولی قرار می‌گیرند و باید سخت به دنبال یک گاو باشند. این امر به خروج سرمایه گذاری های مالی خارجی از چین منجر شه است. تنها در ماه آگوست، سرمایه‌گذاران خارجی (از جمله مؤسسات) رکورد 12 میلیارد دلاری از سهام فهرست‌شده در شانگهای و شنژن را تخلیه کردند که بیش از هر زمان دیگری از زمان راه‌اندازی طرح اتصال سهام در سال 2014 است.
در بریتانیا، انجمن سرمایه‌گذاری، نهاد تجاری، می‌گوید که آنها در پنج سال گذشته پول خود را از منابع مالی چین به صورت خالص برداشت کرده‌اند. ارقام IA نشان می دهد که سرمایه گذاران بریتانیا در حال حاضر کمتر از حساب های پس انداز فردی خود - یک وسیله پس انداز خرده فروشی کلیدی - در صندوق های فقط چین نگهداری می کنند تا در صندوق های هند، حتی اگر اقتصاد هند یک پنجم اندازه چین است.
به گزارش فولاد ایران، ترس از سرکوب‌های سیاسی خودسرانه بر شرکت‌ها و بخش‌های چینی، تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی بین غرب و چین و فقدان اعتماد و شفافیت در اقتصاد چین، بسیاری از سرمایه‌گذاران را ناامید کرده است. اقتصاد همچنین دچار آشفتگی های جدی اقتصادی شده است: رشد کند شده است، بخش املاک مملو از بدهی در بحران است و دولت در اجرای یک برنامه محرک در مقیاس کامل برای معکوس کردن اثرات سیاست مخرب کشور در برابر کووید صفر تردید دارد.
فایننشال تایمز بررسی می کند که آیا چین هنوز هم سرزمین فرصت برای سرمایه گذاران خرده فروشی خارجی است یا خیر. اگر چنین است، پس انداز کنندگان باید چه چیزی بخرند؟ اگر نه، چگونه می‌توانند یک سبد سهام متنوع در سطح جهانی بدون دومین اقتصاد بزرگ جهان بسازند؟ آیا این اژدها می تواند دوباره بر ارتفاع سوار شود؟
نرخ رشد چین از سال 2000 تا 2022 به طور متوسط 8 درصد بوده است. حتی اکنون که چین با مشکلاتی مواجه است، صندوق بین المللی پول تخمین می زند که این کشور همچنان حدود 35 درصد از رشد جهانی را در سال جاری ایجاد خواهد کرد. طبق گزارش بلومبرگ، این شرکت دارای 12 شرکت از 100 شرکت بزرگ جهان بر اساس ارزش بازار است. شرکت های آن در حال تسلط بر صنایع جدید مانند وسایل نقلیه الکتریکی، باتری ها و الکترونیک هستند. این کشور با 1.4 میلیارد نفر، دومین جمعیت بزرگ جهان پس از هند و طبقه متوسط رو به رشد را دارد. تحلیلگران صعودی معتقدند باد مخالف کوتاه مدت فرصت ها را نفی نمی کند. جو هیلز، تحلیلگر ارشد سرمایه گذاری در Hargreaves Lansdown می گوید: با جمعیت زیاد، طبقه متوسط رو به رشد سریع و اصلاحات اقتصادی بلندپروازانه، چین فرصت قانع کننده ای را برای سرمایه گذاران ارائه می دهد. این کشور خود را به عنوان یک رهبر جهانی در صنایع مختلف، از غول های تجارت الکترونیک و انرژی های تجدیدپذیر گرفته تا تولید پیشرفته و هوش مصنوعی، قرار می دهد.
با تحقیق دقیق، درک پویایی‌های محلی و چشم‌انداز بلندمدت، سرمایه‌گذاران می‌توانند از پتانسیل عظیمی که چین ارائه می‌کند بهره ببرند. سرمایه‌گذارانی که نسبت به چین خوش‌بین هستند، ادعا می‌کنند که رکود اقتصادی کنونی چرخه‌ای است، نه ساختاری، به این معنی که در مقطعی رشد به سطوح چشمگیر باز خواهد گشت. پکن هدف رسمی رشد حدود 5 درصدی را برای امسال تعیین کرده است، اگرچه اکثر بانک های بزرگ جهانی اکنون پیش بینی می کنند که این رشد تا 0.5 درصد کمتر خواهد بود. یادداشت اخیر تحلیلگر بانک آمریکا از این نظریه حمایت می کند و ادعا می کند که نیروهای چرخه ای که اقتصاد چین را عقب می اندازند به این معنی نیست که پتانسیل رشد آن فرو پاشیده است. گاوها بر این باورند که در حالی که یک بسته محرک عمده به سبک ایالات متحده در چین بعید است، دولت اقدامات هدفمندی را به دنبال کاهش انتخابی اخیر نرخ بهره رونمایی خواهد کرد.
تحلیلگران می‌گویند که سال‌های رشد زیرساخت‌ها و دارایی‌ها به پایان رسیده است، زیرا بازار املاک اشباع‌تر شده و بازدهی نهایی از زیرساخت‌های عمومی جدید کمتر است. ویویان لین تورستون، مدیر پورتفولیوی ویلیام بلر می گوید: «من فکر می کنم چین ابزارهای کمتری برای انجام این محرک عظیم دارد. "یک محرک بزرگ مانند دارویی است که در کوتاه مدت کمک می کند، اما ممکن است مسائل ساختاری مانند بخش املاک را در دراز مدت بدتر کند."
در کوتاه مدت، بسیاری از سرمایه گذاران نیز از سیاست می ترسند. تحریم های اعمال شده توسط ایالات متحده علیه چین می تواند به شرکت های فناوری و تولید آسیب برساند. در همین حال، شرکت هایی که خود را در سمت اشتباه سیاست های داخلی دولت چین می بینند، می توانند شاهد سقوط قیمت سهام خود باشند. تغییر سیاست از پکن در مورد این بخش، تا حدی به دلیل سوء ظن به سود بیش از حد از سیاست "صفر کووید" کشور برای تقریباً سه سال، منعکس کننده سرکوب های قبلی در بخش های آموزشی و فناوری با رشد بالا است که به شدت به سرمایه گذاران ضربه زد.
تولید ناخالص داخلی اسمی چین به یوان در سال 2022 بیش از 9 برابر بیشتر از سال 2002 بود، اما شاخص CSI 300 کمتر از 200 درصد بالاتر بود. این نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران از سود کامل پیشرفت اقتصادی بهره‌مند نشده‌اند. در واقع هیچ ارتباط خودکاری بین رشد تولید ناخالص داخلی و بازار سهام در هیچ اقتصادی وجود ندارد. و در چین با توجه به سطح بالای مداخله دولت در اقتصاد، به ویژه ضعیف بوده است.
سرمایه گذاران خارجی، به ویژه، در پیش بینی تغییر سیاست ها با مشکل مواجه بوده اند - و احتمالاً در سال های آینده نیز همین گونه باقی خواهند ماند.
منبع: فایننشال تایمز