پایگاه خبری فولاد ایران- چین شاهد بزرگترین فرار سرمایه در سال‌های اخیر است که نگرانی مقامات را برانگیخته است.
به گزارش فولاد ایران، با خروج پول از بازارهای مالی، شرکت‌های جهانی به دنبال جایگزین‌های چین هستند که باعث تحت فشار قرار گرفتن یوان شده است. آخرین داده های رسمی جمع آوری شده نشان می دهد در ماه گذشته 49 میلیارد دلار آمریکا (230.01 میلیارد رینگیت) از حساب سرمایه خارج شده است که بزرگترین از دسامبر 2015 است.
خروج سرمایه های بین المللی، به دلیل رشد پراکنده در دومین اقتصاد بزرگ جهان و افزایش شکاف نرخ بهره با ایالات متحده، به رساندن یوان به پایین‌ترین سطح 16 سال اخیر کمک کرد.
خطر این است که ضعف ارز جذابیت بازار را بیشتر کاهش می دهد و منجر به تسریع جریان خروجی می شود که می تواند بازارهای مالی را بی ثبات تر کند. در حالی که مقامات این بار اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از ضعف ارز انجام داده اند، به نظر می رسد روند خروج سرمایه از کشور به سختی تغییر کند.
بر اساس داده های اداره ارز دولتی ایالتی، از 49 میلیارد دلار خروج از حساب سرمایه و مالی در ماه گذشته، 29 میلیارد دلار آمریکا از سرمایه گذاری در اوراق بهادار بوده است.
این خروج در حالی انجام می شود که پکن در بحبوحه بازار بیمار املاک و رکود صادرات، با خطر از دست دادن رشد اقتصادی حدود 5 درصدی خود در سال مواجه است. مالکیت سرمایه گذاران خارجی بر اوراق قرضه دولتی چین در ماه اوت به پایین ترین حد در چهار سال گذشته رسید.
سرمایه گذاری مستقیم در ماه اوت به کسری 16.8 میلیارد دلار کاهش یافت که بدترین میزان از اوایل سال 2016 بود. این تراز از اواسط سال 2022 منفی بوده است زیرا محدودیت های کووید در کشور و سرکوب بخش خصوصی سرمایه گذاران را دور نگه داشته است. بهبود شکننده چین از زمان برداشته شدن محدودیت‌های کووید و کاهش اعتماد مصرف‌کننده به این معنی است که سرمایه‌گذاری کند شده است.
چین از زمانی که تعداد مسافرانی که به خارج از کشور سفر می کنند از تعداد بازدیدکنندگان به این کشور پیشی گرفته است، کسری دائمی در تجارت خدمات داشته است. این روند تشدید شده است، حتی در شرایطی که کشور به طور کامل محدودیت‌های کووید را کنار گذاشته است. کسری بودجه در ماه گذشته در بحبوحه افت گردشگری خارجی در فصل تعطیلات تابستانی تشدید شد.
ارزش پول چین در سال جاری هم در خشکی و هم در خارج از کشور بیش از 5 درصد سقوط کرده است که پس از رینگیت، بدترین عملکرد را در آسیای نوظهور نشان می دهد.
منبع: بلومبرگ