پایگاه خبری فولاد ایران- سریلانکا، تایلند، ویتنام و دیگران قبل از اینکه ثروتمند شوند پیر می شوند. برای درک اینکه مشکل چقدر بد است، دگرگونی تایلند را با کشورهایی که بیشتر به خاطر جمعیت خاکستری خود شناخته می شوند، مقایسه کنید. بین سال‌های 2002 و 2021، سهم جمعیت 65 ساله و بالاتر تایلند از 7 درصد به 14 درصد افزایش یافت - آستانه‌هایی که به طور گسترده برای تعریف زمانی که یک جامعه شروع به «پیری» کرده است، و زمانی که «سالمند» شده است، استفاده می‌شود. به همین ترتیب، انتقال ژاپن 24 سال، آمریکا 72 سال و فرانسه 115 سال طول کشید و برخلاف آن کشورها، تایلند قبل از ثروتمند شدن پیر شده است. تولید ناخالص داخلی آن برای هر نفر در سال 2021 7000 دلار بود. زمانی که جمعیت ژاپن به طور مشابه سالخورده بود، در سال 1994، سطح درآمد آن به دلار ثابت تقریباً پنج برابر بیشتر بود.
مشکلات تایلند بر روند منطقه ای با اهمیت اقتصادی و اجتماعی بسیار تأکید دارد. تقریباً نصف تایلندی ها ثروتمند هستند. جامعه آنها احتمالاً فقط 17 سال طول می کشد تا به «سالمندی» برود. حتی در کشورهایی که سالمندی بیشتر طول می‌کشد، مانند اندونزی (26 سال) و فیلیپین (37 سال)، در سطوح درآمدی بسیار پایین‌تری نسبت به سایرین اتفاق می‌افتد.
به گزارش فولاد ایران، جنوب شرق آسیا به عنوان یک منطقه تا سال 2042 "پیر" خواهد شد. سریلانکا، جایی که متوسط درآمد آن حتی قبل از بحران اقتصادی کنونی تایلند، حدود یک سوم کمتر از تایلند بود، پیش‌بینی می‌شود تا سال 2028 به یک جامعه سالخورده تبدیل شود. بخش‌هایی از هند، پرجمعیت‌ترین کشور جهان، در حال حاضر پیر هستند. در ایالت جنوبی کرالا، 17 درصد از جمعیت 60 سال یا بیشتر هستند. آسیا 70 درصد از افزایش مورد انتظار سالمندان در کشورهای فقیر را تا سال 2050 به خود اختصاص خواهد داد.
سرعت انتقال جمعیتی آسیا محصول توسعه آن است. صنعتی شدن و تغییر هنجارهای اجتماعی نرخ باروری را کاهش داده است، حتی با وجود اینکه فناوری و مراقبت های بهداشتی بهتر عمر مردم را طولانی تر کرده است. همه اینها مشکلات اقتصادی منطقه را تشدید خواهد کرد.
بزرگترین مشکل در بازار کار است. با افزایش سن کشورها، نیروی کار کاهش می یابد. در تایلند انتظار می‌رود که جمعیت در سن کار تا سال 2055 یک پنجم کاهش یابد. افزایش سن مشکلات خاصی را برای کشورهای در حال توسعه ایجاد می‌کند، زیرا آنها بخش‌های بزرگی مانند کشاورزی دارند که به ویژه در برابر آن آسیب‌پذیر هستند. از آنجایی که رشد کارگران را به شهرها می کشاند، والدین آنها در مزارع نگهداری می شوند و برای پیرها سخت است. مطالعه ای که در سال 2023 در نیچر منتشر شد نشان داد که افزایش سن در روستاهای چین باعث کاهش 5 درصدی تولید کشاورزی در سال 2019 شد.
هزینه های اجتماعی نیز وجود دارد. بزرگترین آنها شامل فقر بازنشستگان است - چالشی که جهان ثروتمند با آن دست و پنجه نرم می کند. در کشورهای فقیرتر، کارگران اغلب قادر به پس انداز کافی یا اصلاً پس انداز نیستند. پوشش بازنشستگی دولتی، اگرچه در حال بهبود است، اما همچنان ناهموار است. طبق اعلام سازمان بین المللی کار، در جنوب و جنوب شرق آسیا کمتر از 40 درصد از جمعیت سالمند مستمری دریافت می کنند. در کامبوج و پاکستان این سهم کمتر از 10 درصد است و حقوق بازنشستگی ارائه شده ناچیز است. حقوق بازنشستگی ملی هند برای فقرا ماهیانه 200 روپیه (2.40 دلار) است.
مراقبت های بهداشتی نگرانی دیگری است. سیستم های مراقبت های بهداشتی کشورهای در حال توسعه در حال حاضر بیش از حد تحت فشار هستند. مراقبت های سالمندی مانند بیماری های غیرواگیر مانند فشار خون بالا و دیابت که سالمندان را آزار می دهند، معمولاً ابتدایی است.
خانواده ها منبع سنتی مراقبت از سالمندان هستند. بزرگان در فرهنگ های آسیایی مورد احترام هستند و خانواده های مشترک رایج است. به گفته مرکز تحقیقات پیو، یک نظرسنجی آمریکایی، تنها 11 درصد از آسیایی های بالای 60 سال به تنهایی زندگی می کنند در حالی که این رقم در آمریکایی ها و اروپایی ها 27 درصد است.
اما این انسجام در حال ضعیف شدن است. مهاجرت به شهرها والدین و فرزندان را از هم جدا می کند. در بسیاری از کشورها، افزایش مشارکت زنان در نیروی کار، ظرفیت زنان را برای مراقبت از بستگان مسن کاهش می‌دهد. این یک تغییر آسیب زا است. تحقیقات جدید نشان می دهد که سالمندان در کشورهای فقیر که تنها زندگی می کنند بیشتر از همتایان خود در آمریکا از افسردگی رنج می برند.
زنان آسیایی نیز نسبت به مردان تحصیلات کمتری دارند، درآمد کمتری دارند و کمتر پس انداز می کنند. کشورهایی که در امتداد گذار جمعیتی قرار دارند شروع به اقدام کرده اند. پیش از انتخابات تایلند در اوایل سال جاری، هر حزب بزرگ وعده‌هایی را به سالمندان داد. ویتنام در سال 2009 قانونی را در مورد مسائل مربوط به سالمندان به تصویب رساند.
وارد کردن زنان به مشاغل پردرآمد (که به خودی خود مطلوب است) کمک خواهد کرد. همچنین کار کردن از سن بازنشستگی رسمی بسیار آسان تر است. بسیاری از کشورها، افراد مسن را ناتوان و غیرمولد می بینند. این باید تغییر کند. کشورهایی که قبل از ثروتمند شدن در حال پیر شدن هستند به کمک نیاز دارند.
منبع: اکونومیست