پایگاه خبری فولاد ایران- جنگ در اروپا و خاور میانه چرخش پر افتخار به سمت آسیا را کند می کند. ایالات متحده هیچ سفیری در مصر ندارد. هیچ سفیر دائمی در نیجریه یا جیبوتی هم ندارد. شاید این دولت از سیاست نیمکره خود پشیمان شده باشد. این را با اقیانوس هند و اقیانوس آرام مقایسه کنید. در آنجا، ایالات متحده، مدتی است، کارکنان خوبی داشته و دارد.
به گزارش فولاد ایران، نخبگان آمریکا که برای چندین دهه چین را ساده نگرفته بودند، در سال های اخیر می خواهند شیوه خود را اصلاح کنند، اما همواره یک "محور به سمت آسیا" ذهنی وجود داشته است.
ایالات متحده و چین با هم حدود 40 درصد از تولید اقتصادی جهان را تشکیل می دهند. برای مقایسه، این تقریباً به اندازه ای است که آمریکا به تنهایی می توانست در اواسط قرن گذشته ادعا کند. مجموع جمعیت این دو کشور حدود 1.7 میلیارد نفر در سیاره ای بیش از 8 میلیارد نفر است. بدون تردید، این مهم ترین رابطه دوجانبه در جهان است، اما جهانی نیست. در آغاز این دهه، زمانی که ادعاهای غیر چینی ها در مورد پهنای باند فکری و نظامی ایالات متحده کاهش یافت، می توان چنین باوری داشت. در آن سال ها آمریکا حتی اجازه داد که مسئله چین روابط با کشورهای ثالث را مخدوش کند.
ایالات متحده توانسته است با اتحادیه اروپا بر سر حمایت گرایی صنعتی وارد مناقشه شود، در حالی که هدف نهایی این بود که چین را از بین ببرد. این یک تلاش بزرگ برای تعیین اولویت‌ها، به دست آوردن منابع عظیم اما محدود آمریکا بود. اما جنایات 7 اکتبر در اسرائیل، مانند حمله به اوکراین، نشان می دهد که جهان آمریکا را برای ادامه پروژه "واقعی" خود تنها نخواهد گذاشت. ایالات متحده در حال گذراندن ناخوشایندترین مرحله در چرخه حیات یک امپراتوری است. قدرت نسبی آن در جهان تا حدودی نسبت به اوج خود کاهش یافته است، اما این بار او باید اولویت بندی کند.
اگر ایالات متحده پس از حمله حماس به اسرائیل ناوهای هواپیمابر را به شرق مدیترانه اعزام نمی کرد، یا اوکراین را مسلح نمی کرد، اکنون صحبت از «انزواگرایی» یا «ابر قدرت بی میل» به میان می آمد. دشمنان ممکن است وسوسه شوند که اراده آن را در جای دیگری آزمایش کنند. ایالات متحده برای مدیریت نسخه خود از این مخمصه اواخر امپراتوری به با دقت ترین ترین دولت نیاز دارد.
حذف اولویت چین یک گزینه نیست. بله، در سال جاری از هر طرف به طرف دیگر پیشنهادهایی صورت گرفته است و جو بایدن ممکن است ماه آینده در نشستی در سانفرانسیسکو با شی جین پینگ دیدار کند. اما تنش در منافع و ارزش ها قابل چشم پوشی نیست. بنابراین، در نهایت، آمریکا تنها با سیاست خارجی باقی می‌ماند که برای یک قدرت بزرگ، که محور همه جاست، قابل دوام است.
منبع: فایننشال تایمز