پایگاه خبری فولاد ایران- جامعه ای که زمانی خوش بین بود، اکنون نگران آینده است زیرا وعده شی جین پینگ مبنی بر "شکوفایی مشترک" کم رنگ می شود.
ژو که در روستای یوکسین ژوانگ زندگی می کند، از رکود اقتصادی چین رنج می برد. ماه گذشته، درآمد ژو به کسری از سطح سال گذشته کاهش یافت. ژو که نخواست نام کامل خود را اعلام کند، اکنون قصد دارد به مزرعه خانوادگی خود در استان مرکزی فقیرتر هنان بازگردد و تخم مرغ ارگانیک بفروشد. او می‌گوید: «نمی‌دانم چه کسی را برای رکود اقتصادی مقصر بدانم، اما تنها چیزی که می‌دانم این است که امسال اقتصاد واقعاً بد است.»
با کاهش رشد اقتصادی چین، داستان هایی مانند ژو فراوان است. 296 میلیون کارگر مهاجر این کشور با کندی رشد دستمزد مواجه هستند، فارغ التحصیلان جدید دانشگاه در تلاش برای یافتن شغل هستند، طبقه متوسط شهری در یک فروپاشی املاک ناشی از سیاست پول خود را از دست داده است و ثروتمندان از سرکوب اینترنت، امور مالی و سلامت پکن در حال فروپاشی هستند.
به گزارش فولاد ایران، مقررات امنیت ملی باعث نگرانی شرکت های خارجی شده است که بسیاری از آنها سرمایه گذاری خود را متوقف کرده اند. فقط کسانی که در برخی از مناطق دولتی یا بخش هایی که استراتژیک تلقی می شوند، مانند نیمه هادی ها، کار می کنند، در امان می مانند.
شی جین پینگ، قدرتمندترین رهبر چین از زمان مائو تسه تونگ که در ماه مارس سومین دوره ریاست جمهوری بی سابقه را آغاز کرد، مدعی است که همه چیز برنامه ریزی شده است. کشور به سمت «جوان سازی ملی» و «توسعه با کیفیت بالا» حرکت می کند زیرا سیاست «شکوفایی مشترک» حزب نابرابری را کاهش می دهد. اما در زیر لفاظی های پیروزمندانه، بسیاری از ناظران تعجب می کنند که آیا سیاست سرگردان است یا خیر.
حزب کمونیست در ازای محدودیت‌های شدید آزادی سیاسی، به مردمش فرصت‌های اقتصادی فراوان می‌داد. در جایگاه رشد و فرصت، وعده های مبهم امنیت و «زندگی بهتر» وجود دارد. اما جامعه ای که زمانی خوش بین بود، اکنون نگران آینده است.
فاجعه سیاست اقتصادی شی این است که او برخی مشکلات را شناسایی کرده است که چین باید آنها را برطرف کند، اما آن را به روش اشتباهی پیش برده است. به گفته تحلیلگران، امنیت شرط لازم برای توسعه است. رونق خودروهای الکتریکی یک نقطه روشن است. اما تولیدات پیشرفته، اگرچه مورد علاقه پکن است، شغل کافی ایجاد نمی کند. بر اساس محاسبات بلومبرگ، حتی در حالی که کل بدهی ها - خانوارها، شرکت ها و دولت - در سه ماهه دوم به 281.5 درصد از تولید ناخالص داخلی رسید، پیشرفت بهره وری کند شده و چشم انداز جمعیتی بدتر شده است و جمعیت برای اولین بار در سال گذشته رسماً کاهش یافته است.
دولت هدفی را برای رشد تولید ناخالص داخلی در سال جاری 5 درصد تعیین کرده است که کمترین میزان در دهه های اخیر است. صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که این میزان در سال‌های آتی به زیر 4 درصد برسد.
افراد طبقه متوسط رو به بالا از از دست دادن میلیون ها یوان در املاک و طرح های شکست خورده مدیریت ثروت صحبت می کنند، در حالی که نخبگان ثروتمند از کمبود فرصت های سرمایه گذاری و افزایش مداخلات دولت شکایت دارند.
اکنون اقتصاد چین در مشکل عمیقی قرار دارد. اکثر تحلیلگران استدلال می کنند که دولت به طور موقت سرکوب بخش خصوصی را کاهش داده است، زیرا تلاش می کند اقتصاد را تثبیت کند. بسیاری از اقتصاددانان اکنون به دنبال پلنوم سوم هستند، جلسه مهم حزبی که یک سال پس از روی کار آمدن رهبری جدید برگزار می شود و انتظار می رود قبل از پایان سال جاری برگزار شود. هرچند که نشانه هایی از برنامه های گسترده تر دولت برای اقتصاد وجود دارد، تعداد کمی به چشم انداز اصلاحات عمیق تر خوش بین هستند.
منبع: فایننشال تایمز