پایگاه خبری فولاد ایران- صنایع پایین دستی نفتی اخیراً توجه فزاینده‌ای را به خود جلب کرده است و پیش‌بینی‌کنندگان اساساً به پالایشگاه‌ها هشدار می‌دهند که برای کاهش تقاضای سوخت و تمرکز جدید بر پتروشیمی‌ها به عنوان منبع اصلی درآمد آماده شوند.
این هشدارها در واقع جدید نیستند. وقتی انتقال انرژی سرعت گرفت، این بحث ادامه یافت. پالایشگاه‌ها چاره‌ای جز تکیه بیشتر به پتروشیمی‌ها نخواهند داشت، زیرا خودروهای الکتریکی تقاضای بنزین را کاهش می‌دهند و انرژی باد و خورشید جایگزین گاز به عنوان سوخت تولید برق می‌شوند.
با این حال، تا کنون، واقعیت کمتر از انتظارات بوده است. همانطور که سرپرست تحقیقات ویتول اخیراً گفته است: «سرعت انتقال انرژی در نفت و حمل‌ونقل کمتر از انتظارات بوده است و در عین حال، فقدان سرمایه‌گذاری در این صنعت آنطور که انتظار می‌رفت به کمبود عرضه تبدیل نشده است. "
به گزارش فولاد ایران، رشد فروش خودروهای برقی به ویژه در ایالات متحده، به دلیل تورم هزینه و در برخی مکان‌ها تقاضای ضعیف‌تر یا مخالفت‌های جامعه محلی، کاهش می‌یابد و انرژی‌های بادی و خورشیدی نیز کاهش می‌یابد.
اما بر خلاف تقاضا برای سوخت، تقاضا برای پتروشیمی‌ها به دلیل تطبیق‌پذیری کاربرد آنها در صنایع، شانس بسیار خوبی برای بقای بلندمدت دارد.
پیش‌بینی اینکه تقاضا برای بنزین در هر دوره معین به کجا خواهد رفت، به دلیل عوامل متعددی که برای تعیین جهت تغییر در تعامل هستند، واقعاً دشوار است. به‌عنوان یک قاعده کلی، با این حال، زمانی که قیمت‌ها پایین‌تر است، تقاضا افزایش می‌یابد و زمانی که قیمت‌ها بالاتر می‌رود، ضعیف می‌شود.
تقاضای فعلی بنزین در بزرگترین اقتصاد جهان به طور قابل توجهی کمتر از میانگین 9.33 میلیون بشکه در روز است که برای سال 2018 ثبت شده بود، این به طور قابل توجهی باعث نگرانی پالایشگاه ها در مورد چشم انداز بلندمدت خود می شود. در واقع، داده های آماری نشان می دهد که تقاضا برای نفت تا حد زیادی از رکود همه گیر بهبود یافته است، حتی اگر دیگر هرگز به سطح قبل از همه گیری باز نگردد.
بسیاری از گزارش‌ها فرض می‌کنند که استفاده از خودروهای الکتریکی یک منحنی خطی به سمت بالا خواهد بود. به نظر نمی رسد که این مورد، جز در چین صادق باشد. با این حال، حتی در چین، فروش خودروهای برقی کاهش می‌یابد و باعث ایجاد شک و تردید در مورد پتانسیل خودروهای الکتریکی برای جایگزینی کامل خودروهای احتراقی، حتی با یارانه‌های سخاوتمندانه دولتی می‌شود.
البته می‌توان این بحث را مطرح کرد که این کاهش فروش خودروهای برقی تنها امری اجتناب‌ناپذیر را برای پالایشگاه‌ها به تأخیر می‌اندازد و دیر یا زود، آنها باید برای آینده‌ای برنامه‌ریزی کنند که در آن فروش سوخت بخش بسیار کوچک‌تری از تجارت آنها باشد.
پیش بینی آینده بلندمدت هر صنعت کار دشواری است. ناشناخته های زیادی وجود دارد که بتوان یک نگاه اجمالی قابل اعتماد به جهان چند دهه بعد ارائه کرد. با این حال، به نظر می رسد این کار به خصوص در مورد صنعت انرژی دشوار باشد. این پیش‌بینی‌ها مبتنی بر فرضیاتی هستند که تقریباً قطعی در نظر گرفته می‌شوند – تا زمانی که هرگز محقق نشوند. شاید بهترین اقدام برای پالایشگاه ها این باشد که برای جلوگیری از تغییر الگوهای تقاضایی که ممکن است این انتقال ایجاد کند عجله نکنند.
منبع: Oilprice