پایگاه خبری فولاد ایران- اگر مکان‌هایی می‌توانستند نشاندهنده کووید طولانی مدت تشخیص داده شوند، شانگکیو - شهری با 3.7 میلیون نفر جمعیت در کمربند گندم مرکزی چین، کاندیدای خوبی خواهد بود. یک سال کامل پس از فروپاشی بی‌نظم و برنامه‌ریزی نشده سیاست‌های «صفر کووید» چین، شواهد فراوانی از آسیب‌های طولانی‌مدت به اقتصاد شانگکیو و روحیه ساکنان آن وجود دارد.
منابع مالی محلی این منطقه حتی قبل از اینکه چین تقریباً سه سال قرنطینه و آزمایش های گسترده ویروس را آغاز کند، تحت فشار بود. شانگکیو، در استان هنان، در رده‌بندی فقیرترین شهرهای چین، بر اساس درآمد هر نفر، طبقه‌بندی می‌شود.
به گزارش فولاد ایران، بودجه‌های شهری نیز همچنان در وضعیت نابسامانی قرار دارند. در یک بن بست با دولت بر سر تأمین مالی، شرکت اتوبوسرانی شانگکیو با اشاره به خسارات «بسیار جدی» ناشی از بیماری همه گیر، تهدید کرد که خدمات را در اوایل امسال متوقف خواهد کرد.
مدیر یک جواهرفروشی در این شهر، با یادآوری هجوم اولیه مصرف پس از بازگشایی چین گفت: «ما احساس کردیم که اقتصاد در حال بازگشت است. اما در ماه‌های اخیر مشتریان تنها خریدهای احتیاطی انجام می دهند.» او گفت: «این باعث شده است که "مردم عادی" در مورد هزینه کردن محتاط تر باشند.»
در شانگکیو نشانه‌هایی از بازار املاک منجمد در اطراف دیده می‌شود، از مجتمع‌های آپارتمانی که خانه‌های فروخته‌نشده را تبلیغ می‌کنند تا سایت‌های ساخت‌وساز بدون فعالیت.
برای یک فروشنده خودرو در مرکز شهر، ترکیدن «حباب مسکن» مشکل اصلی اقتصادی چین است و حتی بدون همه‌گیری این بیماری هم اتفاق می‌افتاد. او چهار آپارتمانی را که او و همسرش از سال 2010 خریداری کرده اند، توصیف کرد و ملک را یک سرمایه گذاری مطمئن دانست. در سخنان او، این همه گیری یادآوری بود که درآمد و ارزش خانه به هم مرتبط هستند و قیمت ها نمی توانند برای همیشه افزایش یابند. او نگران است که اقدامات فعلی و مقطعی دولت برای تحریک تقاضای مصرف کننده بی اثر باشد.
به هر حال، خلق و خوی عمومی شانگکیو یک معضل را برای رهبر چین، شی جین پینگ آشکار می کند. وقتی روزهای سختی پیش می آید، از جمله در طول همه گیری، او توده ها را سرزنش می کند که مسئولانه رفتار کنند. اما چینی ها با دیدن دنیایی از خطرات غیرقابل پیش بینی، به صورت تدافعی پاسخ می دهند. اینطور که پیداست، میراث کووید طولانی خواهد بود.
منبع: اکونومیست