پایگاه خبری فولاد ایران- بانک فدرال رزرو سانفرانسیسکو چندین سال پیش مقاله ای در مورد تأثیر جنگ بر تجارت منتشر کرد. نویسندگان آن نوشتند، کشورهای متخاصم می‌توانند ویرانی اقتصادی «نه فقط برای خودشان، بلکه برای دیگران» ایجاد کنند.
به گزارش فولاد ایران، بیماری همه گیر کووید تجارت را به شدت تحت فشار قرار داد که به نظر می رسید زنجیره های تامین از بین رفته است. تهاجم روسیه به اوکراین منجر به دگرگونی در تجارت انرژی و مواد غذایی شد و در پی درگیری اسرائیل و حماس که در ماه اکتبر آغاز شد، حملات گسترده ای به کشتی های تجاری در دریای سرخ اعصاب را به هم ریخته است.
زنجیره های تامین شکننده هستند و بخش هایی از جهان را به نزدیکی تجارت نزدیک تر از همیشه می کشانند و وقتی درگیری های منطقه ای وجود داشته باشد، به طور بالقوه برای کل جهان پرهزینه تر می شود.
ماه گذشته، شورشیان حوثی با هلیکوپتر به یک کشتی حمل‌ونقل خودرو در دریای سرخ یورش بردند و حدود دو هفته بعد، سه کشتی فله‌بر در منطقه در همان روز مورد اصابت موشک قرار گرفتند. همه اینها در یکی از شلوغ ترین مراکز تجاری جهان اتفاق می افتد.
کانال سوئز نزدیک به یک سوم ترافیک جهانی کانتینر را بین دریای مدیترانه و دریای سرخ شمالی انجام می دهد. تنگه هرمز، در آن سوی شبه جزیره عربستان، به حدود 50 کیلومتر باریک می شود و به عنوان قیفی برای نزدیک به یک سوم مصرف جهانی نفت عمل می کند و مسیرهای جایگزین خوب زیادی وجود ندارد.
نقش محوری این نقطه ترانزیتی در اوایل سال 2021 مشخص شد، زمانی که یک کشتی کانتینری عظیم در کانال سوئز به گل نشست و مانع از عبور و مرور کالاهایی به ارزش نزدیک به 10 میلیارد دلار شد. منطقه دریای سرخ تنها یکی از تنگناهای تجاری حساس جهان است.
در عصری که نه تنها تحت تأثیر درگیری‌ها، بلکه هوش مصنوعی رو به رشد است و در زمان اتوماسیون و جنگ، باید از هیچ تلاشی برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته دریغ نشود.
این ایده خوبی است که همه مؤسسات به هدف خود فکر کنند، به جایگاه خود در جهان فکر کنند، به این فکر کنند که چگونه می توانند کارها را با توجه به تغییرات تجارت جهانی، متفاوت انجام دهند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
Weforum