پایگاه خبری فولاد ایران- کشورهای سراسر جهان به دنبال انتقال سبز برای کربن زدایی رقابت می کنند. چندین دولت سیاست‌های ملی را برای تشویق به دور شدن از سوخت‌های فسیلی به سمت جایگزین‌های تجدیدپذیر ایجاد کرده‌اند تا به تعهدات خود در توافقنامه پاریس برسند. با این حال، برخی در انتقال موفق تر از دیگران بوده اند. کشورهایی که بیشترین سهم برق از انرژی های تجدیدپذیر را دارند، همگی دارای منابع طبیعی فراوانی مانند انرژی زمین گرمایی، آبی و بادی هستند و اکثر آنها دارای شبکه های برق نسبتاً کوچکی هستند.
به گزارش فولاد ایران، کشورهایی که بیشترین نسبت تولید برق از منابع تجدیدپذیر را دارند، دائماً در حال جابجایی هستند، زیرا دولت ها بودجه خود را برای تسریع انتقال سبز در ایالت های خود افزایش می دهند. علاوه بر این، چندین کشور در حال تولید سطوح بالاتری از انرژی های تجدیدپذیر برای کمک به شبکه های برق بزرگتر هستند. در سال 2023، پاراگوئه، بوتان، لسوتو، نپال، اتیوپی، نروژ، سوئیس، ایسلند، جمهوری دموکراتیک کنگو و آلبانی، پاک‌ترین شبکه‌ها را داشتند که نشان می‌دهد گذار سبز در هیچ منطقه‌ای از جهان متمرکز نیست.
اتیوپی: 98.1 درصد
اتیوپی، در شاخ آفریقا، بیشتر برق خود را از منابع تجدیدپذیر از جمله انرژی آبی، زیست توده، خورشید، باد و انرژی زمین گرمایی تولید می کند. اتیوپی بزرگترین تولید کننده برق آبی در آفریقا است و این منبع انرژی حدود سه چهارم برق این کشور را تامین می کند. حوضه رودخانه Omo-Giber حدود 45 درصد از این انرژی آبی را از طریق سه سد بزرگ تامین می کند. در سال های اخیر، اتیوپی به طور فزاینده ای در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر شده است، زیرا دوره های طولانی خشکسالی تأثیر مخربی بر تولید برق آبی این کشور داشته است.
اتیوپی پتانسیل تولید بیش از 60000 مگاوات برق از منابع برق آبی، بادی، خورشیدی و زمین گرمایی را دارد که به دلیل عدم سرمایه گذاری در گذشته، در حال حاضر 5200 مگاوات ظرفیت تولید نصب شده دارد که دولت قصد دارد ظرف یک دهه آینده این ظرفیت را به 17000 مگاوات برساند، اما این نگرانی وجود دارد که تقاضا از عرضه پیشی بگیرد زیرا هم اقتصاد و هم جمعیت همچنان در حال رشد هستند.
نپال: 98.4 درصد
نپال اکثریت قریب به اتفاق برق خود را از نیروگاه های آبی تامین می کند که حدود 97 درصد است. این به لطف منابع طبیعی فراوان نپال، از جمله کوه‌ها، یخچال‌های طبیعی و رودخانه‌ها که آب ریزشی را برای تولید برق آبی فراهم می‌کنند، امکان‌پذیر شده است. نپال حدود 2200 مگاوات نیروگاه آبی تولید می کند و پتانسیل تولید تخمینی 50000 مگاوات انرژی آبی را دارد که آن را به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان جهان تبدیل می کند.
این کشور جنوب آسیا دسترسی برق به جمعیت خود را به میزان قابل توجهی در سال های اخیر افزایش داده است، از 19 درصد در سال 2000 به 94 درصد در سال 2023، که به شدت توسط سرمایه گذاری چین پشتیبانی می شود.
نپال همچنان به سوخت های زیستی و زباله ها وابسته است و حدود 21 میلیون نفر همچنان از زیست توده سنتی برای پخت و پز استفاده می کنند. در سال 2021، سوخت های زیستی و زباله ها حدود 67.2 درصد از ترکیب انرژی نپال را تشکیل می دادند.
لسوتو: 99.3 درصد
لسوتو در جنوب آفریقا بیشتر برق خود را از منابع انرژی آبی تولید می کند، با انرژی خورشیدی و بادی که مقدار کمی از انرژی را به همراه دارد و همچنین برای نیازهای پخت و پز و گرمایش در مناطق روستایی به زیست توده متکی است. این شبکه یکی از کوچکترین شبکه های برق دنیا با ظرفیت تنها 73 مگاوات را در خود جای داده است.
حدود 72 مگاوات از برق آبی کشور از نیروگاه برق آبی موئلا تامین می شود. دولت توسعه سد پولی‌هالی را تصویب کرده است که انتظار می‌رود تا سال 2028 به بهره‌برداری برسد و 8 مگاوات برق آبی به شبکه اضافه کند. تنها حدود 47 درصد از خانوارها در لسوتو به برق دسترسی دارند و این عمدتاً در مراکز شهری این کشور است. دولت پیش از این برنامه ای را برای گسترش این پوشش به 75 درصد خانوارها تا سال 2022 اعلام کرده بود، اما این امر هنوز محقق نشده است.
بوتان: 99.8 درصد
بوتان در جنوب آسیا نیز بیشتر برق مورد نیاز خود را از انرژی آبی تولید می کند، یعنی حدود 99.7 درصد. جنگل‌های وسیع آن به این کشور کوچک آسیایی کمک کرده است تا به انتشار خالص کربن صفر برسد و این کشور را در کنار سورینام و پاناما به یکی از سه کشور کربن منفی در سراسر جهان تبدیل کرده است.
در آوریل 2024، بانک سرمایه گذاری اروپا (EIB) اعلام کرد که قصد دارد 160.2 میلیون دلار به بوتان وام دهد تا به این کشور کمک کند بخش انرژی های تجدیدپذیر خود را توسعه دهد، از جمله پروژه های انرژی خورشیدی و برق آبی در مناطق دور افتاده. توسعه صنعت انرژی خورشیدی بوتان به این کشور کمک می کند تا از هزینه های واردات انرژی در ماه های خشک سال جلوگیری کند و همچنین از تنوع انرژی حمایت کند.
پاراگوئه: 100 درصد
پاراگوئه با داشتن 100 درصد تامین برق پاک در پایان سال 2021، تمیزترین شبکه برق جهان را دارد. برق آبی 100 درصد از تامین برق این کشور آمریکای جنوبی را تامین می کند و تولید برق آبی حدود 9 گیگاوات در سال است که آن را به سومین کشور تبدیل می کند. -بزرگترین تولید کننده برق آبی در جهان بیشتر این قدرت می آید از سد Itaipu که 70 درصد از تامین برق کشور و همچنین صادرات انرژی به کشور همسایه برزیل را تامین می کند.
پاراگوئه علیرغم دستیابی 100 درصدی به تولید انرژی پاک، برنامه هایی برای تنوع بخشیدن به ترکیب انرژی های تجدیدپذیر خود دارد. در اوایل سال جاری، دولت قانون انرژی‌های تجدیدپذیر غیرمتعارف (NCRE) را تصویب کرد تا ترویج، تولید، توسعه و استفاده از انرژی الکتریکی از منابع انرژی تجدیدپذیر غیر متعارف به غیر از انرژی آبی را تنظیم کند. کلودیا سنتوریون، وزیر فواید عمومی (MOPC) اظهار داشت: «از طریق مقررات، ما می‌توانیم بخش خصوصی را در این نسل انرژی الکتریکی مشارکت دهیم تا گام‌های عظیمی را به سمت نوآوری و ارتقای صنایع جدید برداریم که برای ما اشتغال و بالاتر از همه، پایداری بیشتربه همراه دارد.»
منبع: Oilprice