پایگاه خبری فولاد ایران- اگر حزب کمونیست چین و شاهین های امنیتی آمریکا روی یک چیز توافق داشته باشند، این است که نوآوری راز برتری ژئوپلیتیکی، اقتصادی و نظامی است. رئیس جمهور شی جین پینگ امیدوار است که علم و فناوری به کشورش کمک کند تا از آمریکا پیشی بگیرد. سیاستمداران در واشنگتن با استفاده از ترکیبی از کنترل‌های صادراتی و تحریم‌ها تلاش می‌کنند تا از دستیابی چین به مزیت فناوری جلوگیری کنند.
به گزارش فولاد ایران، بعید است استراتژی آمریکا کارساز باشد. همانطور که در این هفته گزارش می دهیم، علم و نوآوری چین به سرعت در حال پیشرفت است. آن هم گمراه است. اگر آمریکا می‌خواهد پیشتازی خود را حفظ کند و بیشترین سود را از تحقیقات دانشمندان بااستعداد چینی ببرد، بهتر است کمتر روی پایین نگه داشتن علم چین تمرکز کند و بیشتر بر پیشبرد خود تمرکز داشته باشد.
برای قرن‌ها غرب فناوری چین را باور نمی کرد. اروپایی‌های خودباور به سختی می‌پذیرفتند که چنین مکان دوردستی می‌توانست قطب‌نما، کمان فولادی و کوره بلند را اختراع کند. در دهه‌های اخیر، با پیوستن چین به اقتصاد جهانی، تسخیر سریع و سوء استفاده از مالکیت معنوی غربی به این معنا بود که این کشور بیشتر یک مقلد و دزد بود تا یک مبتکر. در همین حال، علم آن مورد تحقیر قرار گرفت، تا حدی به این دلیل که محققان را تشویق کرد تا حجم بالایی از مقالات علمی بی کیفیت را تولید کنند.
وقت آن است که این ایده های قدیمی را کنار بگذاریم. چین اکنون یک قدرت علمی پیشرو است. دانشمندان آن برخی از بهترین تحقیقات جهان را انجام می دهند، به ویژه در شیمی، فیزیک و علم مواد. آنها نسبت به همکاران خود از آمریکا و اتحادیه اروپا مقالات بیشتری را در مجلات معتبر منتشر می کنند و آثار بیشتری تولید می کنند که به شدت مورد استناد قرار می گیرد. دانشگاه های Tsinghua و Zhejiang هر کدام به اندازه موسسه فناوری ماساچوست تحقیقات پیشرفته انجام می دهند.
آزمایشگاه‌های چینی دارای برخی از پیشرفته‌ترین کیت‌ها هستند، از ابررایانه‌ها و آشکارسازهای بسیار پرانرژی گرفته تا میکروسکوپ‌های الکترونی برودتی.
چین میزبان استعدادهای زیادی است. بسیاری از محققان چینی که در غرب تحصیل کرده یا کار کرده اند، به خانه بازگشته اند. چین نیز در حال تربیت دانشمندان است: بیش از دو برابر تعداد محققان برتر هوش مصنوعی جهان اولین مدرک خود را در چین در مقایسه با آمریکا دریافت کردند.
در نوآوری تجاری، چین نیز در حال براندازی فرضیات قدیمی است. باتری ها و وسایل نقلیه الکتریکی صادر شده نه تنها ارزان، بلکه پیشرفته هستند. هوآوی، یک شرکت مخابراتی چینی که پس از محرومیت بیشتر شرکت‌های آمریکایی از معامله با آن تا سال 2020، پایین آمد، امروز دوباره احیا می‌شود و بسیاری از تامین‌کنندگان خارجی را پشت سر گذاشته است. اگرچه یک سوم درآمد اپل یا مایکروسافت را به دست می آورد، اما تقریباً به اندازه آنها برای تحقیق و توسعه هزینه می کند.
چین هنوز قدرت تکنولوژیکی برتر جهان نیست. هوآوی هنوز دسترسی محدودی به تراشه های پیشرفته دارد. خودکفایی پرهزینه است بسیاری از شرکت های دولتی این کشور اسکلروتیک هستند. بخش عمده ای از هزینه های تحقیقاتی توسط دست سنگین دولت هدایت می شود. و برخی از دانشگاه های متوسط هنوز تحقیقات متوسطی را تولید می کنند. به عبارت دیگر، نوآوری چین ناکارآمد است. با این حال، این ناکارآمدی است که آقای شی مایل است آن را تحمل کند تا بتواند مجموعه ای از نتایج در سطح جهانی را به دست آورد.
همه اینها برای آمریکا یک معضل ایجاد می کند. با علم خوب بیشتر، دانش جدیدی به دست می آید که با حل مشکلات جهان و بهبود زندگی و همچنین تعمیق درک، به نفع تمام بشریت است. به لطف کشاورزان چینی، کشاورزان در همه جا می توانند برداشت های پربارتری را درو کنند. پنل های خورشیدی مبتنی بر پروسکایت آن در گابن به خوبی صحرای گوبی کار می کنند. اما چین نوآورتر ممکن است در زمینه هایی با کاربردهای نظامی مانند محاسبات کوانتومی یا سلاح های مافوق صوت نیز پیشرفت کند. همچنین هدف آن تبدیل توانایی های تکنولوژیکی خود به نفوذ اقتصادی و دیپلماتیک خواهد بود.
تاکنون آمریکا با تلاش برای ممانعت از چین با استفاده از تحریم‌ها و محدود کردن جریان داده‌ها، استعدادها و ایده‌ها، بر تهدیدها تمرکز کرده است. این توانایی آمریکا برای محدود کردن کل علم، چین را بیش از حد برآورد می کند. حتی هواوی با وجود تحریم های خارجی رونق داشته است و هزینه‌های علمی آمریکا را دست‌کم می‌گیرد. به جای کپی برداری از تاکتیک های چین، آمریکا باید مزیت نوآورانه خود را با تقویت ویژگی هایی که باعث موفقیت آن شده است، رو کند.
یکی از نقاط قوت آن باز بودن است. آمریکا مدت‌هاست که مغناطیسی برای باهوش‌ترین ذهن‌های جهان بوده و باید همچنان آنها را جذب کند، حتی از چین. برخی از کارها باید مخفی باشند، اما استخدام محققان چینی، آمریکا را از استعدادهای ارزشمند محروم می کند. آمریکا نیز باید به روی ایده ها باز باشد.
نقطه قوت دیگر، اقتصاد پویای آمریکا است که در آن بهترین دانشگاه ها، سازمان های دولتی و شرکت ها نوآوری می کنند. اما زمان زیادی از یک دانشمند صرف بوروکراسی می شود. یافتن راه‌های سریع‌تر برای تخصیص کمک‌های مالی، می‌تواند کمک کند.
در نهایت، آمریکا نباید سازوکار بازار خود را خنثی کند. در چین بیشترین پول تحقیقاتی از سوی دولت تامین می شود. در آمریکا بخش خصوصی بیشتر هزینه می کند. این فرمان‌های کاخ سفید نیستند که بهترین ایده‌ها را پیدا می‌کنند و توسعه می‌دهند، بلکه بازارهایی هستند که توسط رقابت تقویت می‌شوند.
این واقعیت که یک رژیم استبدادی در حال نزدیک شدن به مرزهای فناوری است، نگران کننده است. با این حال، آمریکا نباید تلاش کند تا بیشتر شبیه چین شود، بلکه باید از نقاط قوت متمایز خود استفاده کند. نتیجه اکتشافات علمی بیشتر و نبوغ فنی و در نهایت امنیت بیشتر خواهد بود.
منبع: اکونومیست