پایگاه خبری فولاد ایران- سیاست اقتصادی امروز با این چشم انداز همراه است که حرکت پیروزمندانه تجارت جهانی جای خود را به چندپارگی ژئوپلیتیک خواهد داد. اما هنوز برخی سناریوها در مقایسه با این واقعیت که بخش بزرگی از جمعیتی که به سرعت در حال رشد روی کره زمین هستند، در جنوب صحرای آفریقا، هنوز در داستان رشد جهانی شرکت نکرده‌اند، کم رنگ است.
به گزارش فولاد ایران، صدها میلیون نفر در این منطقه محرومیتی از نوع ابتدایی و ویرانگرتر از هرگونه تعرفه حمایتی یا تحریم های فنی را تجربه می کنند. آنها فاقد ابزار لازم برای پیوستن به اقتصاد جهانی هستند. همانطور که جدیدترین گزارش فقر بانک جهانی به وضوح نشان می دهد، هرچندکه بیشتر نقاط جهان به وضعیت درآمد متوسط رسیده اند، فقر شدید در کشورهای شکست خورده و شکننده، به ویژه در کشورهای جنوب صحرای آفریقا متمرکز شده است. در آنجا، جمعیتی بالغ بر 1.2 میلیارد نفر - حدود 15 درصد از جمعیت جهان - با متوسط تولید ناخالص داخلی سرانه که یک پنجم میانگین جهانی است، زندگی می کنند. صدها میلیون نفر در شهرهای پراکنده زاغه‌نشین یا کشاورزان دهقانی درگیر امرار معاش هستند. در بدترین حالت، آنچه امروز در سودان دیده می شود، قحطی است.
تا سال 2050 داده های سازمان ملل نشان می دهد که جمعیت 2.5 میلیاردی آفریقا 25 درصد از افراد در سن کار جهان را تشکیل می دهد، و با این حال بسیاری از این جوانان در جوامعی رشد خواهند کرد که حتی قادر به ارائه آموزش و زیرساخت های اولیه به آنها نیستند. همانطور که بانک جهانی هشدار می‌دهد، درگیری‌های سیاسی، درگیری‌های ژئوپلیتیکی و آسیب‌های زیست‌محیطی، چند بحران را تهدید می‌کنند.
بدون سرمایه گذاری نمی توان از این تله فقر فرار کرد. اما سرمایه گذاری به دلیل بی ثباتی سیاسی و کمبود بودجه مسدود شده است. درخواست بازدهی از سوی وام‌دهندگان جهان ثروتمند، همراه با موسسات مالی پیشرفته‌تر در جهان در حال توسعه، به این معنی بود که کشورهای کم‌درآمد به وام‌گیرندگان قابل توجهی در بازارهای سرمایه خصوصی تبدیل شدند. این امر چشم انداز سرمایه گذاری را روشن کرد، اما اقتصادهای شکننده را نیز در معرض نوسانات نرخ بهره جهانی قرار داد.
امروزه 770 میلیون آفریقایی در کشورهایی زندگی می کنند که سود پرداختی از هزینه های مراقبت های بهداشتی اولیه بیشتر است. از سال 2020، G20 به اصطلاح چارچوب مشترکی را ایجاد کرده است که برای بازسازی شبکه پیچیده بدهی های عمومی و تجاری دوجانبه طراحی شده است ولی متأسفانه، با چیزی شبیه به سرعت مورد نیاز هم کار نمی کند.
حدود 20 تا 30 کشور در حال توسعه که در تامین مالی مجدد بدهی های خود با مشکل مواجه هستند، در مشکلات اساسی قرار دارند. آنها به یک تسهیلات پل نیاز دارند که آنها را قادر می سازد تا پرداخت ها را تا بهبود شرایط به تعویق بیاندازند و بتوانند مدل موجود وام دهی و استقراض خصوصی را از سر بگیرند.
اقتصادهای بدهکار در آفریقا که به سختی آسیب دیده اند، نیاز به کاهش بدهی همه جانبه دارند و آسیب ترازنامه آنها باید با تزریق سرمایه تازه جبران شود. به عنوان یک موضوع فوری، G20 باید با قدرت مالی واقعی از آنها حمایت کند.
در طول چرخه تجاری که یک میلیارد نفر از بازارهای سرمایه جهانی خارج می شوند، ما نمی توانیم پرداختن به پیامدها و خطرات تجزیه اقتصادی که جهان امروز ما را مشخص می کند را نادیده بگیریم.
منبع: فایننشال تایمز