پایگاه خبری فولاد ایران- از آنجایی که یکی دیگر از کنفرانس‌های تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد نتوانست تعهدی قوی برای اقدام فوری آب و هوایی ایجاد کند، بحران آب و هوا در مسیر بدتر شدن است.
در حالی که اثرات آن، مانند سیل بی‌سابقه، خشکسالی‌های ویرانگر، طوفان‌های شدید، از بین رفتن تنوع زیستی و طوفان‌های شدیدتر در چشم بسیاری در شمال جهانی بدیع به نظر می‌رسد، این بلایا برای دهه‌ها در سراسر جنوب جهانی، به‌ویژه کارائیب، باعث تخریب بی‌سابقه‌ای شده است.
به گزارش فولاد ایران، حوادث آب و هوایی شدید نه تنها حیات اقتصادی این جوامع را تهدید می کند، بلکه نقش نهادهای اقتصادی بین المللی، بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را نیز زیر سوال می برد.
مداخله این نهادها به طور مداوم وضعیت اقتصادی جوامع آسیب دیده از آب و هوا را بدتر کرده است. به همین دلیل است که بانک جهانی و صندوق بین المللی پول باید برای نجات کره زمین و جان انسان ها لغو شوند.
کشورهای جزیره ای کارائیب این واقعیت را به خوبی می دانند. در اول جولای، طوفان بریل به گرانادا دو قلمرو جزیره ای آن، Carriacou و Petite Martinique، را تخریب کرد. بریل تقریباً 100 درصد خانه ها و زیرساخت ها را آسیب رساند یا ویران کرد.
کشور جزیره ای همسایه سنت وینسنت و گرنادین ها نیز به دلیل طوفان متحمل تخریب گسترده ای شدند. در سرتاسر دو کشور، 80000 نفر تحت تاثیر قرار گرفتند که 20000 نفر بی خانمان و 11 نفر کشته شدند.
جامائیکا هم در امان نبود. این طوفان حداقل چهار نفر را کشت و 160000 نفر را تحت تاثیر قرار داد. جوامع کشاورز نیز متحمل خسارات ویرانگری شدند.
اکنون تقریباً پنج ماه از طوفان در دریای کارائیب می گذرد و این جوامع هنوز در تلاش برای بهبودی از آن هستند. این به این دلیل است که برنامه مشخصی برای این کشورهای جزیره ای توسط صندوق بین المللی پول و بانک جهانی تعیین نشده است.
این دو نهاد به جای کمک به منطقه ای که در کانون بلایای اقلیمی قرار دارد، کشورهای خود را مجبور به استقراض می کنند که به جای کمک و بهبود فوری و بلندمدت، اهداف سرمایه جهانی را در اولویت قرار می دهد. در نتیجه، جوامع از افزایش بدهی عمومی و کاهش سرمایه گذاری در حمایت از زیرساخت های اجتماعی لازم برای واکنش به بلایای آب و هوایی و کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی رنج می برند.
علاوه بر این، این نهادها به‌جای ارائه کمک‌های مالی بدون قید و شرط و بازیابی با شرایط مورد نیاز برای برآورده کردن واقعی نیازهای مردم، به صراحت از ابزارهای مالی مرتبط با بدهی مانند بیمه بلایای طبیعی یا اوراق قرضه، معاوضه بدهی، و اکنون «شرایط فاجعه» که در بدهی ادغام شده‌اند، حمایت کرده‌اند. در شرایط قراردادی این نوع قراردادها، توانایی وام گیرنده برای به تعویق انداختن پرداخت سود و اصل سرمایه در صورت وقوع یک بلایای طبیعی واجد شرایط افزوده شده است.
این بند انواع پیش‌شرط‌هایی را برای رویدادها یا محرک‌هایی مشخص می‌کند که به وام‌گیرنده اجازه می‌دهد تا بازپرداخت سود، اصل سرمایه یا هر دو را به‌مدت یک تا دو سال به تعویق بیندازد. این مکانیسم باعث کاهش یا حذف بدهی نمی شود.
این بند در حالی که مدعی ارائه «تسکین» است، بدبختی بیشتر و هزینه های سنگینی را برای دولت ها و جوامع ویران شده از آب و هوا به همراه دارد.
جامائیکا و گرانادا بدون منابع کافی برای بازیابی و تلاش‌های امدادی، ممکن است مجبور شوند از صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی درخواست وام بازیابی کنند. این بار بدهی را بیش از پیش افزایش می دهد.
تأثیر بلندمدت این ترتیبات را می توان در باربودا، سنت مارتن و دومینیکا مشاهده کرد که توسط طوفان های رده 5 ایرما و ماریا در سال 2017 ویران شدند.
بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول برای حمایت از برتری و هژمونی اروپایی-آمریکایی و حفاظت از منافع سرمایه جهانی ایجاد شده اند. بنابراین ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که این نهادها اصلاح شوند و بر خلاف منافع اقتصادی و سیاسی قدرت‌های امپراتوری و سرمایه‌های بزرگ عمل کنند. ما به یک جنبش جهانی نیاز داریم که خواستار لغو این نهادها و اقدامات لازم برای پاسخگویی به خواسته‌های این دوران حساس باشیم. ما باید به خاطر جان انسان ها و به خاطر کره زمین، بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را کنار بگذاریم.
منبع: الجزیره