پایگاه خبری فولاد ایران- با نزدیک شدن به پایان سال، داده ها نشان می دهد که قیمت نفت در باریک ترین محدوده از سال 2019 حرکت کرده است که نشان می دهد نوسانات بیش از حد سه سال گذشته به پایان رسیده است. تقاضای نرم و عرضه فراوان به این روند کمک کرده است. اکنون این سوال مطرح می شود که آیا این امر تا سال آینده نیز تمدید خواهد شد؟
به گزارش فولاد ایران، در جبهه تقاضا، اخبار از چین منجر به افت قیمت نفت در سال جاری شده است. از آنجایی که این خبر به طور کلی توسط مشاوران معاملات کالا و نرم افزار آنها منفی تلقی شده است، قیمت ها در سال جاری پتانسیل صعودی محدودی را تجربه کرده اند. واقعاً مهم نبود که تقاضای جهانی نسبتاً انعطاف پذیر بوده است.
در جبهه عرضه، همه چیز در مورد ظرفیت اضافی اوپک پلاس و تولید واقعی از کشورهای غیراوپک بوده است. آژانس بین‌المللی انرژی به ویژه مایل است به این نکته اشاره کند که اوپک به تنهایی حدود 5.4 میلیون بشکه در روز ظرفیت اضافی دارد که می‌تواند هر زمان که لازم باشد آن را آنلاین کند. همچنین، آژانس بین‌المللی انرژی و همچنین تقریباً هر پیش‌بینی‌کننده، دوست دارد درباره رشد سریع تولید در میان تولیدکنندگان عمده غیراوپک، به‌ویژه ایالات متحده، بلکه گویان، برزیل و کانادا صحبت کند.
البته همه اینها درست است، اما برخی از جزئیات وجود دارد که به نظر نمی رسد آنقدر که شایسته است به آن توجه شود. این جزئیات هم به تقاضا و هم به عرضه مربوط می شود و نادیده گرفتن آنها به نفع تصوراتی که ممکن است منعکس کننده واقعیات باشد یا نباشد، ممکن است هوشمندانه ترین تصمیم برای معامله گران نفت باشد.
رشد تقاضا در چین، اگرچه نرمتر از رونق پس از قرنطینه است، اما هنوز نمرده است.
در سمت عرضه، این یک واقعیت است که اوپک ظرفیت مازاد نسبتاً محکمی دارد. اما اوپک تنها زمانی از ظرفیت مازاد خود استفاده می‌کند که قیمت‌ها به اندازه‌ای بالا برود که انگیزه چنین حرکتی باشد. این کارتل از ظرفیت مازاد خود برای نگه داشتن نفت خام زیر 70 دلار در هر بشکه استفاده نخواهد کرد و از این ظرفیت اضافی صرفاً به دلیل وجود آن استفاده نخواهد کرد.
سپس تولیدکنندگان غیراوپک به عنوان کشورهایی که نفوذ اوپک بر بازارهای جهانی نفت را از بین می برند، معرفی می شوند. در واقع، ایالات متحده، گویان و کانادا در سال‌های اخیر، به ویژه دو سال اول، رشد تولید قوی داشته‌اند. با این حال، شایان ذکر است که تولید نفت در این سه کشور در دست شرکت‌های خصوصی و نه دولتی است. این بدان معناست که تصمیمات تولید بر اساس شرایط بازار گرفته می شود و نه جاه طلبی های دولت. و این بدان معناست که همانطور که مدیران نفتی ایالات متحده قبلاً اعلام کرده اند، رشد کنترل نشده ای فقط به دلیل وجود نفت در زمین، وجود نخواهد داشت.
در نکته پایانی، همیشه ژئوپلیتیکی برای بررسی وجود دارد و به نظر می‌رسد که جهان همیشه یک تشدید بزرگ تا سقوط قیمت نفت فاصله دارد. در نظر گرفتن این موضوع و عدم رضایت از نوسانات عادی نفت در سال 2025 مفید است.
منبع: Oilprice