پایگاه خبری فولاد ایران- خانم امیلی هوکایم، نویسنده، مدیر امنیت منطقه‌ای در موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک و سردبیر نشریه تازه منتشر شده «تلاطم در مدیترانه شرقی: ژئوپلیتیک، امنیت و پویایی انرژی» است.
او اظهار می کند فلسطینی‌ها رنج بی‌سابقه‌ای را در غزه به دست ارتش اسرائیل تجربه می‌کنند. تنها راه برای تشکیل کشور فلسطین، بین‌المللی شدن آن و نتیجه‌ای از طریق مذاکره است.
به گزارش فولاد ایران، ائتلاف راه حل دو دولتی که توسط عربستان سعودی، سایر کشورهای عربی و کشورهای اروپایی سازماندهی شده است، محتمل ترین وسیله برای این امر ظاهر شده است. فلسطینی ها باید متقاعد شوند که این چیزی بیش از یک رقص دیپلماتیک نمادین است، اما آنها باید مالکیت این روند را نیز نشان دهند، کاری که تنها اصلاحات طولانی مدت در تشکیلات خودگردان فلسطین انجام می دهد. با این حال، چنین آرزوهایی در معرض ناسازگاری اسرائیل و خشم احتمالی دونالد ترامپ قرار دارد.
به موازات آن، جامعه اسراییل در کمتر از یک سال از آسیب شدید به پیروزی نظامی رسیده است. این امر این باور را تقویت کرده است که اسرائیل تنها می تواند روی توان نظامی خود حساب کند و توسعه طلبی در غزه، کرانه باختری اشغالی و اکنون جنوب سوریه نه تنها موجه بلکه ضروری است.
حمایت بی قید و شرط اسرائیل از ایالات متحده و چندین کشور اروپایی به آن اجازه داده است که ضرورت صلح عادلانه ای را که امنیت را برای همه تامین می کند، نادیده بگیرد. اما این طرز فکر صرفاً امنیتی عواقب انحرافی دارد، پرهزینه است، اتکا به ایالات متحده را افزایش می دهد و شرکای موجود و بالقوه در همسایگی را که می ترسند اسرائیل با ضربه زدن به رهبری و تاسیسات هسته ای ایران، درگیری را گسترش دهد، بیگانه می کند.
به نظر می رسد که اقتدار بنیامین نتانیاهو و یاران رادیکال او درست زمانی که شکاف های داخلی بر سر ماهیت دولت اسرائیل افزایش می یابد، محفوظ است. برای لبنانی ها، پویایی متضادی در جریان است. یک حزب الله متعصب باید با فروپاشی استراتژی نظامی، روایت ایدئولوژیک و اعتبار کلی خود حساب کند.
احیای روحیه مقاومت آن با توجه به نیاز به لیسیدن زخم های عمیق آن، از دست دادن ناگهانی سوریه و تنگناهای وخیم حوزه انتخابیه آن، امری بلندمدت است.
بسیاری از لبنانی‌هایی که فرصتی را احساس می‌کنند با دو نیروی متضاد روبرو می‌شوند: آنها می‌دانند که فرصت بیشتری برای اصلاح دولت خود نخواهند داشت، اما خطر تحریک حزب‌الله مجروح را نیز می‌دانند، که می‌تواند شعله‌ور درگیری‌های داخلی باشد. مهمتر از همه، سوری ها هم اولین طعم آزادی را پس از دهه ها سرکوب می کنند. پوسیدگی رژیم اسد باعث فروپاشی سریع آن شد. در عوض، دولت اسلامگرای جدید در دمشق خویشتنداری و خردمندی نشان داده است. با این حال، تأمین صلح، علی رغم خرابکاران داخلی و خارجی، مستلزم شاهکارهای بزرگی از بزرگواری و فداکاری برای حکومت فراگیر است. حداقل، سوری ها می توانند از این واقعیت که معایب سیاست واقعی را آشکار کردند، لذت ببرند.
این یک طنز بزرگ است که یک دهه پیش، اکثر کشورهای عربی و غربی می خواستند رژیم اسد از بین برود، اما مردم سوریه تقسیم شدند. از اوایل دسامبر، بسیاری از کشورهای عربی و غربی خواهان ماندن اسد بودند، اما مردم سوریه عمدتاً برای تحمیل تغییرات داخلی متحد شدند. آنها اکنون به حسن نیت خارجی نیاز دارند. برای دستیابی به آشتی اعراب و کردها، اعتدال ترکیه و دیپلماسی آمریکا بسیار مهم خواهد بود. برای اطمینان بخشیدن به جامعه علوی، واسطه گری روسیه می تواند کمک کند.
بسیاری از پایتخت‌های غربی احساس راحتی می‌کنند که تاکنون، این دگرگونی‌های تاریخی به‌طور شگفت‌انگیزی مهار شده‌اند، بدون بحران مهاجرت گسترده، بدون جنگ طولانی دولت در برابر دولت، بدون حمله تروریستی بزرگ خارج از منطقه، بدون تاثیر پایدار بر قیمت نفت و بدون اختلال متعاقب تجارت جهانی. این راه را برای غافلگیری های ناخواسته آماده می کند.
منبع: فایننشال تایمز