پایگاه خبری فولاد ایران- تلاش امنیت انرژی چین برای تنوع بخشیدن به واردات نفت، گاز و زغال سنگ، و همچنین رشد اقتصادی نابسامان، می تواند دلایل کافی برای دومین اقتصاد بزرگ جهان برای عدم پیگیری قرارداد انرژی با دولت ترامپ باشد.
به گزارش فولاد ایران، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، در روز اول بازگشت به قدرت، بر صادرات چین تعرفه اعمال نکرد، اما به نماینده تجاری ایالات متحده دستور داد تا توافقنامه اقتصادی و تجاری امضا شده در دوره اول رئیس جمهور را بررسی کند. بررسی توافق با چین به دولت جدید ایالات متحده کمک می کند تا مشخص کند آیا چین مطابق با این توافق عمل کرده یا خیر. در یادداشت سیاست تجارت اول رئیس جمهور آمریکا آمده است: پس از بررسی، نماینده تجاری ایالات متحده "اقدامات مناسب را توصیه می کند که بر اساس یافته های این بررسی، حداکثر اعمال تعرفه ها یا سایر اقدامات در صورت لزوم انجام شود."
در جنگ تجاری اولین دوره ریاست جمهوری ترامپ، چین خرید LNG آمریکا را به مدت یک سال متوقف کرد. جنگ تجاری که در سال 2018 آغاز شد، صادرات LNG آمریکا به چین را پس از وضع تعرفه‌های پکن بر سوخت فوق‌سرد در تلافی تعرفه‌های آمریکا بر میلیاردها دلار کالاهای چینی، از بین برد. در آن زمان، ترامپ در سال 2020 به توافق تجاری موسوم به فاز 1 با چین دست یافت که بر اساس آن پکن قرار بود در دو سال آینده خرید کالاهای آمریکایی خود را به میزان 200 میلیارد دلار افزایش دهد.
با آمدن کووید و پیامدهای آن بر اقتصاد چین و جهان، چین نتوانست به این هدف دست یابد، که شامل خرید بیشتر کالاهای ساخت ایالات متحده، محصولات کشاورزی و انرژی از سوی پکن بود. بر اساس داده‌های اداره سرشماری ایالات متحده به نقل از بلومبرگ، کسری در هدف خرید انرژی بزرگترین بود - چین موفق شد فقط یک سوم از حجمی را که متعهد شده بود خریداری کند.
چین قرار بود میلیاردها دلار نفت، زغال سنگ و LNG خریداری کند. حتی قبل از همه‌گیری، تحلیلگران تا حد زیادی موافق بودند که وعده چینی‌ها برای خرید 52.4 میلیارد دلار دیگر از محصولات انرژی ایالات متحده در سال‌های 2020 و 2021 علاوه بر سطوح واردات انرژی چین در سال 2017، به احتمال زیاد دست نیافتنی است، حتی اگر چین قصد داشته باشد همه تعهدات خود در معامله انجام دهد.
از آن زمان، چین واردات انرژی خود را متنوع کرده است. یک خط لوله از روسیه اکنون حجم زیادی گاز را تحویل چین می دهد، در حالی که چین پس از از دست دادن بازارهای نفت غرب توسط روسیه، به خریدار اصلی نفت البته ارزان روسیه تبدیل شده است.
گازپروم ارسال گاز به چین را از طریق خط لوله Power of Siberia در پایان سال 2019 آغاز کرد و اکنون جریان آن به حداکثر ظرفیت طراحی رسیده است.
با توجه به بسته شدن بیشتر بازار اروپا برای گازپروم، غول گاز روسیه اکنون روی چین و تقاضای فزاینده گاز طبیعی آن شرط بندی می کند تا از دست دادن فروش هایی که قبلا به اروپا می رفت را جبران کند.
پس از بحران انرژی 2022 و تلاش های چین برای تنوع بخشیدن به عرضه نفت و گاز، پکن قراردادهای بلندمدت LNG از جمله با صادرکنندگان آمریکایی امضا کرده است.
برای مثال، Cheniere Energy قراردادی بلندمدت با ENN چین برای تحویل LNG به خریدار چینی برای بیش از 20 سال از سال 2026 امضا کرده است که دومین قرارداد از این قبیل بین Cheniere و ENN است.
اما چین همچنین با قطر، دومین صادرکننده بزرگ LNG جهان پس از ایالات متحده، قراردادهایی دارد.
در مقایسه با دوره اول ترامپ، چین اکنون گزینه های بیشتری برای تامین گاز طبیعی کافی از جمله از روسیه و ایالات متحده دارد.
خریداران قرارداد میلیون ها تن LNG از ایالات متحده منعقد کرده اند و انتظار می رود تحویل آن از سال 2026 آغاز شود. چین این گزینه را دارد که واردات LNG آمریکا را بیش از پیش افزایش دهد.
سوال این است که آیا این گزینه را انتخاب می‌کند و در مذاکرات تجاری شرکت می‌کند یا به استفاده از خاک‌های کمیاب و سلطه مواد معدنی کلیدی خود با محدودیت‌های صادراتی مواد معدنی حیاتی مانند گالیوم، ژرمانیوم و آنتیموان که از جمله کاربردهای نظامی دارند، ادامه می‌دهد.
منبع: Oilprice