پایگاه خبری فولاد ایران- بخش هوانوردی در سال جاری در یک نقطه عطف حیاتی قرار دارد، زیرا برنامههای اقدام بهروزرسانیشده برای کاهش کربن باید به سازمان بینالمللی هوانوردی غیرنظامی (ICAO) ارائه شوند. ذینفعان این صنعت بهطور فزایندهای به دنبال پیشبرد فعالیتهای کاهش کربن هوانوردی در کنار رشد پس از دوران کووید-۱۹ هستند که چالشهایی برای پیشرفت در مسیر پایداری ایجاد میکند.
به گزارش فولاد ایران، اقداماتی که صنعت و دولتها در سراسر جهان در سال جاری انجام میدهند، برای اطمینان از اینکه بخش هوانوردی در مسیر صحیح برای دستیابی به اهداف بینالمللی باقی بماند، حیاتی خواهند بود. این اهداف شامل کاهش ۵ درصدی شدت کربن در سوخت جت تا سال ۲۰۳۰ و دستیابی به انتشار خالص صفر در هوانوردی بینالمللی تا سال ۲۰۵۰ است.
صنعت هوانوردی در سال ۲۰۲۵ در مقطعی حساس قرار گرفته است، زیرا کشورها و شرکتهای هواپیمایی موظفاند برنامههای جدید و بهروزرسانیشده خود را برای کاهش انتشار کربن به سازمان بینالمللی هوانوردی غیرنظامی (ICAO) ارائه دهند. این برنامهها بخشی از تعهدات بینالمللی برای کاهش تأثیرات زیستمحیطی این صنعت هستند.
یکی از چالشهای کلیدی این است که هوانوردی پس از دوران همهگیری کووید-۱۹ در حال بازیابی و رشد است، اما این رشد نباید به قیمت افزایش انتشار گازهای گلخانهای تمام شود. بسیاری از ذینفعان این صنعت، از جمله شرکتهای هواپیمایی، تولیدکنندگان هواپیما، دولتها و سازمانهای محیطزیستی، تلاش میکنند تا راهحلهایی بیابند که هم توسعه اقتصادی و افزایش ظرفیت پروازها را امکانپذیر سازد و هم میزان انتشار کربن را کاهش دهد.
از جمله موانع موجود در این مسیر، هزینه بالای استفاده از سوختهای پایدار هوانوردی (SAF)، چالشهای فنی در جایگزینی موتورهای سنتی، و موانع سیاستگذاری ناشی از اختلافات ژئوپلیتیکی است. علاوه بر این، برخی کشورها سیاستهای حمایتی از صنایع داخلی خود را افزایش دادهاند، که میتواند دسترسی جهانی به فناوریها و سوختهای سبز را دشوارتر کند.
به همین دلیل، تصمیماتی که در سال جاری در سطح بینالمللی گرفته میشود، تأثیر قابلتوجهی بر آینده پایداری هوانوردی خواهد داشت. اگر این اقدامات به درستی مدیریت شوند، میتوانند صنعت را در مسیر کاهش ۵ درصدی شدت کربن در سوخت جت تا سال ۲۰۳۰ و رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ قرار دهند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد