پایگاه خبری فولاد ایران- هنگامی که رهبران کشورهای بریکس - برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی - این هفته برای اجلاس سالانه خود در ژوهانسبورگ گرد هم آمدند، به دنبال اجماع بر سر گسترش گروه خود و تقویت پیوندهای فی مابین بودند تا این گروه به طور مؤثرتری عمل کند.
اما اختلافات داخلی همچنان مانع از تحقق رویای بریکس در به چالش کشیدن نظم جهانی تحت سلطه غرب می شود. اختلافات بین آنها آنقدر زیاد است تا مانع این گروه باشد که به ستونی از دنیای چندقطبی تبدیل شود.
روسیه و چین قدرت‌های هسته‌ای بریکس هستند، اما وزن اقتصادی این گروه کم‌ارزش است. روسیه تحت فشار تحریم‌های اقتصادی پس از تهاجم اوکراین به سر می‌برد در حالی که چین پس از خروج از همه‌گیری کووید-19 دچار لغزش است. آفریقای جنوبی از فساد رنج می برد، برزیل در نتیجه سوءمدیریت ضعیف عمل کرده است و عملکرد اقتصادی هند نامناسب است.
اولین مکانیسم بریکس ایجاد بانک توسعه بریکس بود که اکنون بانک توسعه جدید (NDB) نامیده می‌شود تا به عنوان وزنه‌ای در برابر سیاست‌های وام‌دهی که از طریق ابزارهای سنتی کمک‌های توسعه، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول به کشورهای دریافت‌کننده تحمیل می‌شود، عمل کند.
بر اساس گزارش ها، بیش از 40 کشور برای پیوستن به این گروه ابراز علاقه کرده اند و گفته می شود که ده ها کشور برای پیوستن به این گروه درخواست داده اند. فهرست نامزدها شامل آرژانتین، مصر، اندونزی، ایران، عربستان سعودی و ونزوئلا و غیره است.
به گزارش فولاد ایران، در اجلاس این هفته، شی جین پینگ، رهبر چین، مخاطرات را تشریح کرد و گفت: «در حال حاضر، تغییرات در جهان، در زمانه ما و در تاریخ به گونه‌ای پیش می‌آید که هرگز پیش از این نبوده است و جامعه بشری را به یک مقطع حساس می‌رساند». "مسیر تاریخ با انتخاب هایی که ما انجام می دهیم شکل خواهد گرفت." او می خواهد که بریکس ابزار این جاه طلبی باشد.
اظهارات ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، خشمگین‌تر و به‌صورت ویدئویی ارائه شد، زیرا او به دلیل اقدامات در اوکراین تحت کیفرخواست دادگاه کیفری بین‌المللی قرار دارد - و میزبانان آفریقای جنوبی او در صورت حضور او موظف بودند او را دستگیر کنند. پوتین پس از انتقاد از غرب به دلیل سیاست‌های سلطه‌جویانه و ریاکاری‌اش، تاکید کرد: «ما با هر نوع هژمونی مخالفیم» و غرب را به «ادامه استعمار نو» متهم کرد و گفت: «میل برخی کشورها برای حفظ این هژمونی است که منجر به بحران شدید در اوکراین شد.»
در حالی که اکثر شرکت کنندگان درک می کنند که خشونت پوتین منعکس کننده شرایط او است، با این حال اتهام او را می پذیرند که اصرار غرب بر نظم مبتنی بر قوانین اغلب ریاکارانه است.
آرژانتین، مصر، اتیوپی، ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی از ابتدای سال آینده به عنوان «مرحله اول روند توسعه» دعوت شدند تا به این برنامه بپیوندند. سیریل رامافوزا، رئیس جمهور آفریقای جنوبی، میزبان این نشست، افزود که سایر کشورها بعداً به آن خواهند پیوست.
اعتقاد بر این بود که دیگر رهبران اعضای اصلی - به ویژه نارندرا مودی، نخست وزیر هند و همچنین لوئیز ایناسیو لولا دی سیلوا، رئیس جمهور برزیل - تمایلی به گسترش گروه و کاهش قدرت خود نداشتند. با این حال، ظاهراً آنها برای خنثی کردن پکن و مسکو آماده نبودند زیرا هدفشان رشد این گروه و استفاده از آن برای تحکیم موقعیت آن به عنوان مرکز قدرت در دنیای چند قطبی بود. اما صرفاً گسترش فهرست اعضا، آن وظیفه را انجام نمی دهد.
پوتین که اقتصادش تحت فشار تحریم های غرب قرار گرفته است، از تلاش ها برای یافتن جایگزین هایی برای دلار در تجارت بین المللی استقبال کرد. رامافوزا استفاده از سیستم های مالی و پرداخت جهانی را «ابزار رقابت ژئوپلیتیکی» نامید.
با این حال، یافتن یک جایگزین کار آسانی نیست. شکایات در مورد امتیازات گزاف اعطا شده به ایالات متحده با استفاده از پول این کشور یکی از ویژگی‌های سیاست اقتصادی بین‌المللی برای بیش از نیم قرن بوده است، اما توافق بر سر جایگزینی مبهم بوده است. قبل از جلسه درباره ارز بریکس بحث شد اما هیچ اقتصاددانی این ایده را جدی نمی گیرد. جیم اونیل، که مخفف BRICs را در سال 2001 ابداع کرد، این مفهوم را "مضحک" خواند و مدیر ارشد مالی NDB اذعان داشت که این گروه در موقعیتی برای ایجاد یک ارز مشترک نیست.
تنها جایگزین قابل قبول در میان اعضای بریکس، یوان چین است، اما این امر بیش از واقعیت اقتصادی منعکس کننده افکار واهی است. دولت چین محدودیت‌های زیادی را در مورد تبدیل ارز خود حفظ کرده است تا به طور گسترده‌تر مورد استفاده قرار گیرد و مشکلات اخیر نیاز درک شده پکن به تشدید کنترل خود بر اقتصاد را تشدید می‌کند.
در حالی که بریکس ممکن است احساس نارضایتی علیه غرب داشته باشد، اما اشتهای کمی در این گروه برای تقویت جایگاه چین در جهان وجود دارد، این همان کاری است که پذیرش پول آن انجام می‌دهد.
یافتن این اجماع زمانی که فقط پنج عضو وجود داشت آسان نبود، بنابراین، گسترش گروه به 11 عضو، اجماع را دشوارتر و شکننده‌تر خواهد کرد.
منبع: Japan Times