پایگاه خبری فولاد ایران- در سال 2022 قیمت نفت به بیش از 100 دلار در هر بشکه رسید و پس از یک سال آشفتگی کامل در بازارهای انرژی در پی تهاجم روسیه به اوکراین، به بالاترین حد خود در هشت سال گذشته رسید.
شرکت‌های نفتی دو برابر سود کردند و اقتصاد بزرگترین تولیدکنندگان نفت در جهان رشد چشمگیری پیدا کرد.
اما کدام کشورها مسئول بیشتر عرضه نفت جهان هستند؟ پالاوی رائو و کریستینا کوستاندی از Visual Capitalist با استفاده از داده های بررسی آماری انرژی جهانی توسط موسسه انرژی، بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان را رتبه بندی کردند.
به گزارش فولاد ایران، ایالات متحده از سال 2018 بزرگترین تولیدکننده نفت جهان بوده است و در سال 2022 با تولید نزدیک به 18 میلیون بشکه در روز به سلطه خود ادامه داد. این کشور تقریباً یک پنجم عرضه نفت جهان را تشکیل می داد.
تقریباً سه چهارم تولید نفت امریکا در پنج ایالت تگزاس، نیومکزیکو، داکوتای شمالی، آلاسکا و کلرادو متمرکز است.
رتبه بندی سایر تولیدکنندگان عمده نفت در جهان به ترتیب زیر است:
پس از پیشروی قابل توجه آمریکا در تولید نفت، عربستان سعودی (رتبه دوم) 12 میلیون بشکه در روز تولید کرد که حدود 13 درصد از عرضه جهانی را تشکیل می دهد.
روسیه با 11 میلیون بشکه در روز در سال 2022 سوم شد. این سه غول بزرگ تولیدکننده نفت به همراه کانادا (چهارمین) و عراق (پنجمین) بیش از نیمی از کل عرضه نفت جهان را تشکیل می دهند.
در همین حال، 10 تولیدکننده برتر نفت، از جمله کشورهایی که در رتبه های 6 تا 10 قرار دارند، یعنی چین، امارات، ایران، برزیل و کویت، بیش از 70 درصد از تولید نفت جهان را بر عهده دارند.
قابل ذکر است که تمام 10 غول بزرگ نفتی تولید خود را بین سال‌های 2021 تا 2022 افزایش دادند و در نتیجه تولید جهانی 4.2 درصد نسبت به سال قبل افزایش یافت.
مناطق عمده تولید کننده نفت در سال 2022
خاورمیانه یک سوم تولید جهانی نفت و آمریکای شمالی تقریباً یک سوم دیگر تولید را تشکیل می دهد. کشورهای مشترک المنافع - سازمانی متشکل از کشورهای پس از اتحاد جماهیر شوروی - یکی دیگر از تولیدکنندگان بزرگ منطقه ای نفت است که سهم 15 درصدی از تولید جهانی را دارد.
با این حال، آنچه در داده ها آشکارا مشهود است، کاهش سهم اروپا از تولید نفت است که اکنون 3 درصد از عرضه جهان را به خود اختصاص داده است. در 20 سال گذشته تولید نفت اتحادیه اروپا بیش از 50 درصد کاهش یافته است که دلیل آن عوامل مختلفی از جمله قوانین سختگیرانه زیست محیطی و تغییر به سمت گاز طبیعی بوده است.
نگاه دیگر به تولید منطقه از طریق اعضای اوپک است که حدود 35 درصد از تولید نفت جهان و حدود 70 درصد از ذخایر نفت جهان را در اختیار دارند.
با در نظر گرفتن گروه 10 کشور صادرکننده نفت اوپک با موسوم به اوپک پلاس، سهم تولید نفت به بیش از نیمی از عرضه جهان افزایش می‌یابد.
قانون تعادل بزرگ نفت
از آنجایی که این رگ حیاتی اقتصاد مدرن است، کشورهایی که مقادیر قابل توجهی از تولید نفت را کنترل می کنند، از مزایای سیاسی و اقتصادی بسیار زیادی نیز برخوردار می شوند. کل این مناطق به شکوفایی رسیده اند و جنگ ها بر سر کنترل این منبع درگرفته است.
در عین حال، تلاش‌های مداوم برای چرخش به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر، بسیاری از صادرکنندگان بزرگ نفت را وادار می‌کند تا اقتصاد خود را متنوع کنند. یک مثال قابل توجه عربستان سعودی است که صندوق سرمایه گذاری دولتی آن در شرکت هایی مانند Uber و WeWork سرمایه گذاری کرده است.
با این حال، جهان همچنان به نفت نیاز دارد، زیرا نزدیک به یک سوم تقاضای جهانی انرژی را تامین می کند.
منبع: Oilprice