پایگاه خبری فولاد ایران- اکثر اقتصادهای نوظهور برای زندگی در حد توان خود تلاش می کنند. چین نیز تلاش می کند. حتی در بهترین زمان‌ها، مجموع مخارج خانوارها، بنگاه‌ها و دولت آن برای خرید تمام آنچه که می‌تواند تولید کند کافی نیست و مازادی باقی می‌ماند که باید صادر شود. این کشور در 34 سال از 40 سال گذشته مازاد تجاری داشته است. چین در حال تحمل طولانی‌ترین دوره کاهش تورم از زمان بحران آسیایی بیش از ربع قرن پیش است. سقوط بازار سهام آن از اواخر سال 2022 باعث شده است که سرمایه گذاران 2 تریلیون دلار از دست بدهند.
به گزارش فولاد ایران، در پس این وحشت، ترس عمیق تری در میان سرمایه گذاران و مقامات نهفته است، یعنی اینکه چین دیگر موتور رشد قابل اعتمادی ندارد. رونق املاک کشور به پایان رسیده است. توسعه دهندگان دارای محدودیت نقدی از شروع ساختن آپارتمان می ترسند و مردم از خرید آن می ترسند. شیدایی زیرساخت ها تمام شده است: دولت های محلی بدهکار فاقد بودجه هستند. صادرات کالا به سایر نقاط جهان، که چین برای رهایی از فقر چندین دهه به آن متکی بود، با افزایش حمایت گرایی و نگرانی کشورهای غربی از تکیه بر دولت های مستبد سخت تر می شود.
بنابراین، چین به یک منبع دیگر برای رشد نیاز دارد: افزایش هزینه های 1.4 میلیارد نفری چین.
لی کیانگ، نخست وزیر چین ماه گذشته در مجمع جهانی اقتصاد در داووس گفت: بازار چین با فضای وسیع و عمق رو به رشد خود، نقش مهمی در افزایش تقاضای کل جهانی ایفا خواهد کرد. بررسی جدید صندوق بین‌المللی پول از چشم‌انداز چین که در 2 فوریه منتشر شد، حاوی 61 اشاره به کلمه «مصرف» است.
هدف از بالا بردن آن منطقی است. مصرف کنندگان خسیس چین اغلب ترجیح می دهند پس انداز کنند، نه اینکه خرج کنند. مصرف 53 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد، در حالی که این رقم برای جهان 72 درصد است. از این نظر چین در بین 168 کشور در رتبه 156 قرار دارد.
به گفته مایکل پتیس، اقتصاددان، 32 درصد از سرمایه گذاری جهانی و 18 درصد تولید ناخالص داخلی، اما تنها 13 درصد از مصرف را تشکیل می دهد. حتی در میان اقتصادهای نوظهور، چین برجسته است: این کشور در سال 2022 به ازای هر نفر 7 درصد کمتر از برزیل مصرف کرد، اگرچه حدود 40 درصد بیشتر تولید کرد.
خبر خوب این است که سال 2023 بهبودی را نشان داد زیرا پایان محدودیت‌های دوران همه‌گیری به مردم اجازه داد به رستوران‌ها، مغازه‌ها و سفر بازگردند. در نتیجه، مصرف بیش از 80 درصد رشد را به خود اختصاص داده است که بیشترین سهم از سال 1999 است. خبر بد این است که چشم انداز یک تغییر پله ای، بر اساس خلق و خوی عمومی، مسائل بین کشوری و تاریخ خود چین، اندک به نظر می رسد.
با وجود این، چین چاره ای جز تلاش ندارد. یکی از گزینه ها ترویج فرهنگ مصرفی جدید است. آقای لی، در سخنرانی خود در داووس، از باز کردن سریع «بازار فوق‌العاده» چین و «ارتقای مصرف» به سمت محصولات جدید مانند وسایل نقلیه الکتریکی، خانه‌های هوشمند و خدمات «سبک زندگی سبز» صحبت کرد.
محتمل ترین اهرم این است که شهروندان احساس امنیت مالی بیشتری کنند، به طوری که کمتر پس انداز کنند و بیشتر ولخرجی کنند. پایان حباب مسکن می تواند مصرف کنندگان را نیز آزاد کند. بر اساس تخمین های تقریبی بانک گلدمن ساکس، هزینه پس انداز برای پیش پرداخت و خدمات وام مسکن 11 درصد از درآمد قابل تصرف ساکنان شهر در سال 2021 بود. این بانک تخمین می‌زند که این رقم می‌تواند در یک دهه به حدود 6 درصد کاهش یابد.
منبع: اکونومیست