پایگاه خبری فولاد ایران- دونالد ترامپ و جو بایدن روی چیزهای زیادی با هم توافق ندارند، اما وقتی صحبت از روابط تجاری آمریکا با چین به میان می‌آید، نظر مشابهی دارند. آنها بر این باورند که بزرگترین اقتصاد جهان به سادگی بیش از حد به دومین اقتصاد بزرگ خود متکی است. بنابراین مقامات آمریکایی برای تبلیغ مزایای «رفاقت» یا انتقال تولید به خارج از چین و به بازارهای کم خطرتر، به سراسر جهان سفر می کنند. رهبران کسب و کار اظهار موافقت می کنند و صمیمانه نگران رشد ضعیف اقتصادی چین هستند.
با این حال چقدر از اینها واقعی است؟ سال گذشته اکونومیست استدلال کرد که بسیاری از جدایی فرضی بین آمریکا و چین در واقع توهم است. روابط اقتصادی دو کشور قوی است، حتی اگر این واقعیت با ترفندهای هر دو طرف پوشانده شود. از آن زمان به بعد، تعداد فزاینده‌ای از شواهد، یافته‌های اصلی ما را تأیید و تقویت می‌کنند. اقتصاد آمریکا و چین از هم نمی پاشد. در واقع، برخی تغییرات در زنجیره تامین ممکن است دو کشور را حتی بیشتر به هم نزدیک کند.
به گزارش فولاد ایران، از TikTok تا پنل های خورشیدی، یک تصویر کامل از تجارت چین و آمریکا، از جمله استفاده آمریکا از اپلیکیشن‌های چینی و علاقه چین به فیلم‌های آمریکایی را پوشش می‌دهد. اما ردیابی این جریان‌ها دشوار است، به این معنی که اقتصاددانان توجه خود را بر تجارت کالا متمرکز کرده‌اند که مقامات گمرکی آن را با دقت معقولی اندازه‌گیری می‌کنند.
سال گذشته مکزیک به عنوان بزرگترین منبع واردات آمریکا از چین پیشی گرفت. بر اساس آمارهای آمریکایی، از سال 2017، سهم واردات آمریکا از چین با یک سوم کاهش به حدود 14 درصد رسیده است. بخشی از این کاهش پس از اعمال تعرفه های بالا توسط آقای ترامپ در سال 2018 اتفاق افتاد. بخش دیگر نشان دهنده نگرانی های فزاینده در مورد جاه طلبی های چین است: اگر چین به تایوان حمله کند، بسیاری از زنجیره های تامین آسیایی غیرقابل اجرا خواهند شد.
با این حال، تیترها کل داستان را بیان نمی کنند. برای درک چرایی، با تعرفه های آقای ترامپ شروع کنید، که آقای بایدن تا حد زیادی آن را حفظ کرده است. قبل از معرفی آنها در سال 2018، آمارهای آمریکایی حاکی از آن بود که واردات آمریکا از چین بسیار بیشتر از آمار چین بوده است. حالا برعکس است. چین گزارش می دهد که صادرات این کشور به آمریکا بین سال های 2020 تا 2023 30 میلیارد دلار افزایش یافته است، در حالی که آمریکا می گوید واردات چینی آن 100 میلیارد دلار کاهش یافته است. اگر داده های چین درست باشد، سهم این کشور از واردات آمریکا همچنان کاهش یافته است، اما بسیار کمتر.
علت شکاف بین این آمار چیست؟ آدام وولف از Absolute Strategy Research، یک شرکت مشاوره، پیشنهاد می کند که این تغییر منعکس کننده این واقعیت است که واردکنندگان آمریکایی انگیزه دارند تا میزان خریدشان از چین را در دسته های تحت پوشش تعرفه کمتر گزارش دهند. آقای ولف تخمین می زند که در نتیجه، آمریکا اکنون واردات خود از چین را بین 20 تا 25 درصد کمتر اعلام کرده است. در عین حال، در سال‌های اخیر دولت چین مالیات صادرکنندگان را کاهش داده است و انگیزه کسب‌وکارهای داخلی برای رونق کالاهای خروج را بالا برده است.
داده‌های دیگر دلایل بیشتری برای شک و تردید در مورد جداسازی فراهم می‌کنند. جداول آماری ورودی-خروجی که توسط بانک توسعه آسیایی منتشر شده است، سهم فعالیت اقتصادی یک کشور را نشان می دهد که می توان مبادلات آن را با سایرین ردیابی کرد.
با بررسی 35 صنعت، محاسبه می‌شود که در سال 2017، بخش خصوصی چین به طور متوسط 0.41 درصد از نهاده‌های شرکت‌های آمریکایی را تشکیل می‌داد. این ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما این آمار 0.38 درصد از آلمان و 0.24 درصد از ژاپن را شکست داد. تا سال 2022 سهم چین بیش از دو برابر شد و به 1.06 درصد رسید که نسبت به آلمان یا ژاپن افزایش بیشتری داشت. سخت است که بدانیم دقیقاً چه چیزی پشت این روند وجود دارد. تلاش های آمریکا برای ایجاد زیرساخت های انرژی پاک می تواند یکی از عواملی باشد که واردات تجهیزات الکتریکی چینی را بسیار مهم تر می کند. به نظر می‌رسد شرکت‌های بخش خدمات آمریکایی نیز به طور فزاینده‌ای به مالکیت معنوی متعلق به چین متکی هستند. علت هر چه باشد، به سختی می توان ارقام را با جداسازی فرضی مجذوب کرد.
منبع: اکونومیست