پایگاه خبری فولاد ایران- در روزهای قبل از نشست روسیه و آفریقا در سن پترزبورگ در 27 ژوئیه، ولادیمیر پوتین مقاله ای را در وب سایت کرملین منتشر کرد تا توجیه کند که چرا قرارداد غلات را که عبور ایمن برای محصولات و کودهای کشاورزی اوکراین را تضمین می کرد، رها کرده است. او با وعده جبران این کسری نوشت که این معامله صرفاً کسب‌وکارهای غربی را غنی کرد و وعده‌ها مبنی بر معافیت صادرات روسیه از تحریم‌ها شکسته شد.
برای شروع، صادرات مواد غذایی و کود، از روسیه اگرچه توسط کسب و کارهای غربی طرد شده، اما تحت تحریم نیست. علاوه بر این، این ترتیب به نفع همه کشورهای واردکننده غذا بوده است. بر اساس این قرارداد که در جولای 2022 امضا شد و تحت نظارت ترکیه و سازمان ملل بود، اوکراین بیش از 32 میلیون تن محصول صادر کرده است. این به کاهش قیمت‌ها کمک کرد.
به گزارش فولاد ایران، دلیل واقعی پوتین برای شکست این توافق، تخریب بیشتر چشم‌انداز اقتصاد اوکراین بود. از زمانی که تهاجم متوقف شد، استراتژی روسیه متقاعد کردن غرب بوده است که اوکراین نمی‌تواند در یک جنگ طولانی پیروز شود و دشمنان روسیه بهتر است خسارات خود را کاهش دهند. با این حال، پس از شورش مزدوران واگنر در ماه ژوئن و فروپاشی ارتش منظم روسیه، مشخص شد که زمان علیه پوتین نیز کار می‌کند. دست کشیدن از توافق غلات، تلاش او برای ضربه زدن به اوکراین است و او باید شکست بخورد.
اگر اوکراین نتواند غلات صادر کند، اقتصاد آن آسیب خواهد دید. غذا تقریباً دو پنجم کل صادرات 68 میلیارد دلاری آن را در سال 2021 تشکیل می داد. کشاورزان هنوز هم می توانند مقادیر محدودی غلات را از طریق راه آهن و کشتی از طریق دانوب ارسال کنند، اگرچه هر دو گران هستند. اما آقای پوتین به این مسیرهای صادراتی جایگزین حمله کرده است و کشاورزان اتحادیه اروپا از کاهش قیمت ها در بازارهای محلی ناراحت هستند. اگر کشاورزان اوکراینی نتوانند درآمد کافی داشته باشند، نمی توانند مزارع خود را دوباره بکارند و محصول بعدی عملا وجود نخواهد داشت.
ضربه ای که به اقتصاد اوکراین وارد می شود، در راس تهاجم آن قرار می گیرد. پیام آقای پوتین این است که او هر درد و رنجی را که برای ادامه جنگ لازم باشد متحمل خواهد شد، چه برای اوکراین، چه جهان و چه مردم خودش.
اما، جهان باید روسیه را برای احیای توافق غلات تحت فشار قرار دهد. رهبران آفریقایی علاقه ای به قیمت های بالاتر و بازارهای شکننده جهانی مواد غذایی ندارند. آنها می توانند آقای پوتین را مورد سرزنش قرار دهند و یک کشتی غلات با پرچم آفریقا به اوکراین بفرستند. علاوه بر این، ترکیه بر آقای پوتین و انگیزه اعمال آن نفوذ دارد. به عنوان یک واردکننده بزرگ گندم اوکراینی، می تواند به حل مشکلات تورمی خود کمک کند و با فروش مقداری ذخایر، درآمد کسب کند. ترکیه مجرای واردات روسیه است. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور برجسته آن، می تواند به عنوان یک میانجی اعتبار کسب کند.
حامیان غربی اوکراین نیز با اعلام این که اگر دیپلماسی شکست بخورد، از زور برای شکستن محاصره غیرقانونی آب‌های بین‌المللی استفاده خواهند کرد. آخرین راه چاره ارائه یک اسکورت نظامی به آنها خواهد بود.
با خروج از قرارداد غلات، آقای پوتین ممکن است فکر کند که نشان داده است که از این مزیت برخوردار است. تنها چیزی که او فاش کرده این است که گزینه های او در حال اتمام است.
منبع: اکونومیست